„Człowiek”

serce jak studnia
serce jak marzenie
serce jak głaz
serce jak wiatru tchnienie

dusza uśpiona
dusza szalona
dusza wyzwolona
dusza skruszona

głowa mądra
głowa wyszkolona
głowa zakuta
głowa myślami zatruta

człowiek malutki
człowiek cichutki
człowiek jak góra lodowa
człowiek jak skała rzeźbiona

serce…

dusza…


głowa…

to tak jakby człowiek

wielkie dzieło Boga

Moje skromne zdanie z dozą interpretacji :
Pomysł aby ukazać serce , duszę i głowę jako specyficzną trójcę i dzieło Boga - fajny ... Jedyne co mi nie pasuje to wers : "Serce jak wiatru tchnienie" nie potrafię tego rozgryźć chociaż bardzo się staram . Dobrze że pod koniec użyłaś tego słowa "jakby" bo inne słowo by tu nie pasowało albo całkowicie zmieniłoby moje nastawienie do tego dzieła - skromnego lecz zawsze dzieła . Pozdrawiam !

Dzięki za komentarz. Dla wyjaśnienia ten wers jest dla mnie zbudowany na zasadzie skojarzeniowej, jakby metaforycznej, (choć to dużo za duże słowo). Chodzi o serce, które kojarzy się z miłością. A miłość jak wiadomo przychodzi i odchodzi, jest ulotna. Stąd tutaj jest to porównanie "serce jak wiatru tchnienie"

Bardzo fajne. I tak jak pisał dowzer też nie pasuje mi wers: "Serce jak wiatru tchnienie" i też nie mogłam długo go rozgryźć

Teraz to już nie ma co rozgryzać. Wyjaśniłam wcześniej o co chodziło mi z tym wersem. To takie moje skojarzenia i odczucia. Serce=miłość=ulotność=wiatr.

Na poczatku sadzilam, ze to kolejna wyliczanka typu serce takie, takie i jeszcze takie. Jednak koncowka jest jakby "tasma", ktora skleja wszystkie kawalki. Bardzo podoba mi sie wers "to tak jakby człowiek" ktory jest stwierdzeniem z lekka nutka wachania.