są przestrzenie w które odchodzę
gdy nie chcę mieć jednej żony ręki
boga gdzie tkam sobie wyobraźnię
i nie widzę brudnych szklanek

betonowych schodów do piekła
z własnym niedoczekaniem
na poręczach z zarośniętymi
stopniami

musisz wiedzieć że są pytania
których jeszcze nikt nie potrafi zadać
że przeszedłem kilometry słów
w jednych skarpetkach boję się

wody jak ognia ziemi i powietrza
jestem mało elementarny
kimkolwiek jesteś lub za kogokolwiek
cię uważają musisz to wiedzieć

są słowa które grzęzną
którymi dławi się łapczywych
i patrzy jak umierają w ekstazie
z bogiem i pianą na ustach

przecież przeszedłem kilometry słów
mam odciski mogę ci pokazać
możesz ich dotknąć i poczuć
ich przyjemną brzemienność

czy gdy cię nazwę będę mógł być
twoim ojcem jestem tak bardzo
samotny przecież wiesz że
są wiersze których się nie czyta