Jedno wspomnienie, serca bicie.
Jest uwielbienie i miłość nad życie.
Jedna godzina i jedna łza.
Chwila beztroski co krótko trwa.
A potem znowu poleją się łzy.
Zdradzone serce, ból wielki, zły.
I znowu wypowiesz to jedno zdanie.
Było minęło niech tak zostanie.

Na pewno jakieś wartości wiersz w sobie zawiera, choćby to, że napisany jest rymami sąsiadującymi, które tak naprawdę są strasznie banalne. Ale niech tak będzie. Kolejna sprawa to temat, znudziłem się potwornie, bo najłatwiej jest pisać o niespełnionej czy nieaktualnej miłości do której czasami wraca się pamięcią i autorowi wydaje się, że jest to takie ckliwe i niesamowite. Nie wiem jak inni, ale mnie doprawdy taki rodzaj poezji nuży śmiertelnie, przywodząc na myśl Cierpienia młodego Wertera, przez które przebrnąłem z wielkim trudem cierpiąc razem z głównym bohaterem, bynajmniej nie z powodu niespełnionej miłości. Poza tym sposób pisania wiersza niczym nie różni się od standardów w tej materii, stanowiąc przesłodzony obraz tego co było, a było szczęśliwe, ale nie wracajmy do tego. Przypomina mi to trochę miód spadziowy z dżemem truskawkowym dosłodzony cukrem. Może brutalne, ale to moje zdanie.