I scałuję w tobie napęczniałe łzy
coby się z ciebie rzeką nie wylały
i serc naszych nie żłobiłyby
i uśmiechu w tobie odnajdę nie przebrane złoża
i ułożę ciebie na sianie w aromacie traw
tylko się nade mną zlituj tylko się nade mną pożal
tylko naszą miłość panie zbaw

Witam,
Początek obiecujący, znaczy się dwa pierwsze wersy. Żłobiłyby jest nie gramatycznie a poza tym nie współgra z poprzednią linijką moim skromnym zdaniem powinno być "żłobiły". W ostatnich wersach gubi się treść nie wiadomo czy scałujesz, i uśmiech odnajdziesz w "Panu" czy w wyimaginowanym kochanku.
Jeszcze troszkę pracy przed Tobą ale jesteś na dobrej drodze.
Pozdrawiam RoDrom

strofa jest jak najbardziej zrozumiała dla kobiety , której to pisałem...a scałowałem oj scałowałem...a Pan jest to istotą wyższą , którą proszę coby mi psikusa jakowegoś nie wyciął w staraniach moich...
a to by do żłobiło ...po prostu tak mi się wydaje rytmiczniej...i cała strofa w swojej istocie to licentia poetica...
pozdrawiam lampart

Najbardziej w wierszu podoba mi się "żłobiłyby". Tak bardzo nie spodziewalem sie takiego slowa, że ze 3 razy musialemp podejsć zanim je przeczytalem. Wrzuć więcej.

Zachęcajacy tytuł , ale i na tytule skończyło się niestety. Jesli chodzi o formę wiersza, przychylam się do uwag moich przedmówców , bo " żłobiłoby" nijak nie pasuje:). Temat skądinąd wdzięczny , ale nie poczułam tego "aromatu traw" , a bardziej od wiersza spodobał mi się post szanownego autora :D:D Mam nadzieję, Pan nie wytnie żadnego psikusa i nie przeszkodzi w staraniach , zarówno jeśli chodzi o wybrankę serca, jak i twórczośc poetycką .