Rafał Wojaczek - urodzony w Mikołowie w 6.12.1945 r. zmarły w 11.05.1971 r. w Wrocławiu (powód przedawkowanie leków)

Pragnę podzielić się swoimi wrażeniami na temat jego twórczości , nie zamierzam kopiować biografii z wikipedii gdyż nie widzę w tym większego sensu i mam pytanie czy jest to dozwolone moi drodzy moderatorzy ? Jeśli jest takowa możliwość proszę dajcie odpowiedź w tym temacie bądź na PW ...

A więc w otoczeniu pisarskim jego dzieła spotkały się z pozytywną reakcją krytyków , w swoich wierszach na pierwszy rzut oka dla osoby która nie zagłębiła się w tym "klimacie" może być to nie lada szok czytając o spermie i narządach płciowych ... Jednakże dla osób które pokonają tą barierę słów i będą skłonne do refleksji zapewniam że każdy wiersz ma swoją wartość!
Wojaczek w swojej twórczości porusza problemy egzystencjalne w tym miłosne (ukazuje różne jej aspekty). Lubię utwór pt. "Źrenica" oraz "Ballada bezbożna" ...

Ciekawostka :
W 1999 roku nakręcono film biograficzny pt. "Wojaczek" w którym główną rolę jak dobrze pamiętam zagrał Marek Siwczyk a w jednej roli obsadzono Roberta Gawlińskiego...

Teraz słowo dla moderatorów :
Proszę o wyrozumiałość jest to jeden z pierwszych moich tak dużych opisów , prosze nie bać się krytykować i proszę o kulturalne wskazówki bez cienia złośliwości bo to mój pierwszy raz moi mili ...

Film "Wojaczek" Lecha Majewskiego (który sam jest poetą i jednym z niewielu poetów ekranu) jest niesamowity. Wspaniale sfotografowany w czerni i bieli, oddaje monotonię egzystencji w mie�cie i brak perspektyw, jaki - tak sądzę - odczuwał Wojaczek. Warto zapoznać się z tym filmem, bo to jeden z kilku zaledwie wybitnych artystycznie filmów polskich powstałych w latach 90-tych. I chyba najlepsza filmowa biografia poety jaką widziałem. Przy filmie Majewskiego np. Całkowite zaćmienie A. Holland z di Caprio (o poetach Rimbaudzie i bodajże Baudelairze) czy Listonosz (o Pablu Nerudzie) wydają się płaskie i bezpłciowe, bardzo podręcznikowe.

Co do samego poety - uważam, że jego życie było ciekawsze niż jego poezja. A to raczej nie jest komplement dla artysty. Gdyby nie zakończył życia w taki sposób miałby moim zdaniem szansę na wielko�ść, a tak... Stał się pośmiertnie patronem konkursu poetyckiego i idolem zbuntowanej młodzieży...

,,Co do samego poety - uważam, że jego życie było ciekawsze niż jego poezja. A to raczej nie jest komplement dla artysty. Gdyby nie zakończył życia w taki sposób miałby moim zdaniem szansę na wielko�ść, a tak... Stał się pośmiertnie patronem konkursu poetyckiego i idolem zbuntowanej młodzieży..."

Niestety muszę się nie zgodzić z kolegą, wielkość tego poety polegała na tym iż żył tak jak pisał. Co by było światu po Wojaczku wiodącym życie majętnego mieszczanina?? To, że był jaki był przydaje autentyczności jego utworom. Nie można być poetą wyklętym bez tej specyficznej skazy na psychice, skazy która jest jak choroba zżerająca artystę od środka. To jaką drogą podążał i jego wiersze są nierozerwalnie ze sobą związane. Jeśli ktoś czytał ,,piosenkę o poecie II" to łatwo może zauważyć, że Wojaczek myślał o swojej chorobie alkoholowej jako o części brzemienia które poeta musi nieść na swoich barkach.

,,Poeta pisze (czysta wódka), sztukę robi
.
.
.
Poeta pije
...
szkoda słów"

Może i bycie idolem zbuntowanej młodzieży to żadne osiągnięcie, ale czy każdy z nas nie chciał kiedyś pisać jak wojaczek?? Być naprawdę wolnym jak on??