Smoki to moja pasja, kolekcjonuję wszystko co się z nimi kojarzy zdjęcia, figurki, obrazy czy nawet książki. Sama rysuje, piszę opowiadania w których smoki są dosyć częsta tematyka. Nie wiem skąd się to wzięło, co sprawiło, że zaczęłam interesować się tym mitycznym stworzeniem ale ta pasja trwa już ładnych 15 lat i nic nie zapowiada by miała się skończyć

Witaj,

z twojego maila ośmieliłem się wnioskować, że mam do czynienia z "draco-profesjonalistką".
Z tego powodu zaproponuję kilka mniej sztampowych przykładów wykorzystania smoków w kulturze masowej

Kolejność przypadkowa, a dokładniej jaka mi przyszła do głowy.
Starając się nie zaśmiecać forum, przyjmuję konwencję:
- mój krótki opis
- jakiś reprezentatywny link
- reszta, przy pewnej dozie zainteresowania z Twojej strony, w Twoich rękach ( a dokładnie w rękach Googla)

1. Dunkelzahn - postać ze świata roleplaying Shadowrun ( połączenie świata fantasy, cyberpunka i naszego świata, lekko przesuniętego w przyszłość). Jeden z moich ulubionych smoków. Kandydat i zwycięzca wyborów prezydenckich w Stanach Zjednoczonych w 2057. Bezwzględny i pełen tajemnic właściciel wielu korporacji, a jednocześnie filantrop i miłośnik nauki. Założyciel Draco Foundation iDunkelzahn Institute of Magical Research. Zginął w zamachu ( czy oby napewno) w dniu swojej elekcji.

Linki:
http://wiki.dumpshock.com/index.php/Dunkelzahn
http://en.wikipedia.org/wiki/Dunkelzahn

2. Gra "Lair" - niestety tylko na Playstation 3. Oceny niezbyt pochlebne, ale jest możliwość poczucia chociaż przez chwilę, jak to jest mieć smoczego rumaka.
Link do recenzji:
http://www.gry-online.pl/S016.asp?ID=8051
Warto zobzczyć całą galerię zdjęć z tej gry.

3. Książkowy cykl "Temeraire" Naomi Novik ( w bibliotece tego portalu dostępne dwa pierwsze tomy). Niestety książka napisana tylko poprawnie, aczkolwiek ciekawy pomysł splecenia smoków z wojnami napoleońskimi ( sic! ).


I NA KOŃCU z pewnością Ci znany, ale nie mogłem go pominąć ( w tym przypadku moim zdaniem dzieło genialne)

Pieśń Ognia i Lodu George'a R. R. Martina.

Scenę narodzin smoków w pierszym tomie ( Gra o tron ) czytałem chyba ze trzydzieści razy.
Ponieważ nie wiem czy miałaś okazję czytać, ten fragment, pozwolę sobie przesłać ci na priv.

Pozdrawiam

SafnatPaenet

Ciekawą sprawą są legendy i mity o smokach. Zarówno te pochodzące z Dalekiego wschodu, jak i te nam bliższe np. starogermańskie, są interesującą ciekawostka. Tak np. smoki chińskie - Smoki Wschodu
odwrotnie niż w Europie, są wcieleniem łagodności i dobroci. Sprawia to oczywiście, że także chińskie opowieści o smokach są zupełnie odmienne od europejskich. Zachód uczynił ze smoka symbol złych, nieokiełznanych i niszczycielskich sił natury, Wschód posłużył się nim aby zobrazować jej życiodajne i twórcze aspekty. Zarówno jedna jak i druga strona zjawisk naturalnych pozostaje równie niepojęta i tajemnicza w swej istocie, przez co dostarcza podatnego materiału do wszystkich ujęć o charakterze symbolicznym.
W Indiach smoki przypominają słonie, w Chinach jelenie, w Europie - gdzie mitologia smoka wiąże się i miesza z mitologią węża - gady.

Liczne smoki chińskie nigdy nie spowodowały tragicznych kłopotów. Nie porywały dziewic, nie pożerały dzieci, nie walczyły z rycerzami. Nie trzeba było ich zabijać, zjadać ich serc, ani pić krwi. W przeciwieństwie do smoków europejskich, były uroczymi stworzeniami przynoszącymi ze sobą dostatek i powodzenie. Napotykano je w rzekach, jeziorach i nawet - pomniejszone dzięki magicznym zabiegom w kroplach deszczu. Podobnie jak inne życzliwe ludziom stworzenia mitologii chińskiej żółwie, feniksy, czy jednorożce - smoki uwielbiały wylegiwać się w słońcu. Nie były drapieżne, no w najgorszym razie zdarzało im się przekąsić jakąś nieostrożną jaskółkę, która w pogoni za muchą sama wpadła im do paszczy. Przypisywano im opracowanie wyjątkowo humanitarnego chińskiego kodeksu karnego. Szczególną cześć oddawano smokom za czasów dynastii Ching, w latach 1644-1912, kiedy cesarze podróżowali łodziami w kształcie smoków, siedzieli na tronach w kształcie smoków, jedli przy stołach w kształcie smoków i spali w łożach... w tym samym kształcie.
Upodobanie jakie żywili do smoków Chińczycy jest wyraźnie widoczne w poniższej definicji, pochodzącej z encyklopedii ułożonej około 1660 roku: Smok jest największym spośród stworzeń pokrytych łuską. Ze łba przypomina wielbłąda, z rogów - jelenia, z oczu - zająca, z uszu - byka, z szyi - węża, z korpusu żabę, z łusek karpia, z pazurów - orła, z łap tygrysa. Ma 81 łusek, co jak 9 pomnożone przez 9 jest wyjątkowo szczęśliwą liczbą, jego głos przypomina dźwięk gongu. (...) Jego oddech ma postać obłoczków, które czasem przemieniają się w deszcz, czasem zaś w ogień. (...) Kocha piękne klejnoty i jadeit. Ubóstwia jaskółcze mięso, lęka się żelaza, rośliny mong, stonóg, liści Chluby Indii i jedwabiu ufarbowanego na pięć różnych barw. Pragnąc deszczu należy mu złożyć w ofierze jaskółkę, kiedy chce się powstrzymać powódź - żelazo, pobudzić go można za pomocą rośliny mong".

Pomimo, że mieli z tych sympatycznych zwierząt wiele pożytku, Chińczycy - zdarzało się - wykorzystywali je w kuchni lub aptece. Ze smoka, który spadł do ogrodów pałacowych za panowania cesarza Ho, około roku 100 p.n.e., ugotowano wyjątkowo smaczną zupę,którą karmiono następnie samego władcę i jego ministrów.

Jednak nawet na Dalekim Wschodzie zdarzały się smoki złe i drapieżne. Rozzłoszczone potrafiły wypić całą wodę w okolicy wywołując suszę. Zdarzało się również, że atakowały swego starego nieprzyjaciela i pożerały kawałek lub nawet całą tarczę słoneczną. Zawsze zresztą musiały ją w końcu wypluć. Smoki japońskie w większej mierze przypominały swych europejskich krewnych, zdarzało się nawet, że trzeba im było raz na jakiś czas złożyć w ofierze dziewicę.


Wszystkim zainteresowanym smoczymi historiami polecam stronę www.smoki.cc.pl gdzie znajdują się zarowno te jak i inne smocze historie, a także smoki-smoki.bloog.pl.

Hmm... proponuję zajrzeć do podręczników Dungeons and Dragons a szczególnie do Dracononicon - książka wyłącznie o smokach. Ostatnio w księgarni widziałem pozycję "Wyhoduj własnego smoka" czy jakoś tak - cała cudnie ilustrowana rysunkami smoczków. Na http://drakonis.org/ znajdziesz też sporo ciekawych smoczych avatarów.

Swoja drogą smoki to dla mnie istoty fantasy jak każde inne. Jednak mają w sobie to coś. Jestem erpegowcem więc często prowadzę sesje rpg. Cóż o smokach przypominam sobie jednak na samym końcu. Są to istoty stare, mądre i bogate. Mają mnóstwo czasu na planowanie. Różnią się od tego z Szewczyka Dratewki . Strasznie podobały mi się smoki z gry komputerowej The Longest Journey [pol. Najdłuższa podróż]. Były włąśnie takimi starymi i mądrymi istotami - równymi prawie bogom
Co lubię w smokach? Właśnie to napisałem powyżej. Dorzucę jeszcze tajemniczość i często niezrozumienie u "dwunogów"
Jeśli zaś chodzi o smoki w naszej kulturze, europejskiej czy chińskiej to wiele się nie wypowiem. Jak pisałem jestem raczej erpegowcem

Muszą się różnić, wszak w legendzie/bajce o szewczyku Dratewce smoków nie ma. Co innego w legendzie o Krakowie, mówiącej o szewczyku Skubie...