Witam.
Trochę wstyd się przyznać ale moje pierwsze zetknięcie ze światem Wiedźmina odbyło się właśnie dzięki tej serii komiksów, z książkowym oryginałem nie miałem wcześniej styczności. Od początku miałem mieszane odczucia do tego komiksu. O ile bowiem scenariusz wciągający, bogaty świat i ciekawe postaci zaliczyć można na plus, o tyle rysunek pana Polcha najzwyczajniej w świecie ssie. Zresztą spotkałem się z niejedną opinią na temat komiksowego Wiedźmina typu "Bogusław Polch" powinien zostac przy Funkym Kovalu", i w pełni się z tym zgadzam. Co najbardziej razi to karykaturalne postaci z Jaskrem na czele, którego nos mógłby posłużyć Małyszowi do ćwiczenia skoków . Serial i film jak wiadomo też nam nie wyszedł, jedynie wydana niedawno gra ratuje wizerunek "Wiedźmina" gdyż jest jedną z najlepszych gier RPG w jakie grałem ( a dużo mam tego na koncie, oj dużo). I Jaskier ma normalny nos
"Wiedźmin" w komiksie nie jest tragiczny w zadnym razie, jednak do polotu i artyzmu rysunku z np. "Thorgala" tu daleko. Oceniłbym tą serię na 6pkt na 10.

Komiksy przeczytałem długo po pochłonięciu książek, a może nawet po obejrzeniu filmu...
Nie jest to - moim zdaniem - pozycja aż tak zła, aby odsądzać autorów od czci i wiary. Jedyne zgrzyty, jakie zauważyłem, to zbytnie podobieństwo niektórych postaci do bohaterów "Funky'ego Koval'a"; akurat znam i lubię ten ostatni, a czytałem go długie lata, żeby nie rzec dekady przed "Wiedźminem"; oraz samo istnienie zeszytu pt.: "Zdrada" nie mającego swego odpowiednika w sadze, czy opowiadaniach. W tejże "Zdradzie" pojawia się postać młodego Jaskra pasącego kozy, gdy z książki można wywnioskować jego arystokratyczne pochodzenie...
Składam to na karb licentia poetica spółki autorskiej Parowski/Polch.

Pozdrawiam

Zgadzam się, że komiksy mogłyby być narysowane dużo lepiej, ale nie odsądziłabym ich od czci i wiary . Autorzy na szczęście w znacznej większości trzymali się oryginalnych tekstów. Jak słusznie stwierdzili przedmówcy, rysownicy mają odmienną od klasycznej interpretację wizerunku Jaskra, który bądź nie bądź był przystojny (w komiksie kompletny dramat), no i mam wrażenie, że graficznie zatrzymali się na etapie Kovala. Niemniej jednak uważam, że miłośnicy Wiedźmina powinni na komiksy chociażby zerknąć.

Ja wiedźmina przeczytałem dopiero po komiksie i z tej perspektywy wydawał się nieciekawy. Moim zdaniem są to wersje tak skrajnie odmienne że pierwsza przeczytana kształtuje punkt widzenia następnej i to co widzimy w jednej nie pokrywa się z pamięcią o innej. Jeżeli komuś łatwo jest osiągnąć taki kompromis że dwie całkiem różne prawdy może traktować tak samo poważnie to wersję książkową i komiksową serdecznie polecam. Jeżeli nie ma się dostatecznej wyobraźni to lektura jest raczej trudna, szczególnie dla fanów. Dla samej jednak fabuły to jest warte przeczytania.

Mi komiks zupełnie sie nie spodobał, głownie przez strone graficzna. Pewnie dlatego ze jak pisze przedmówca, pierwsza wizja kształtuje pwyobrazenie. u mnie był to niestety film, tak wiec czytajac pozniej sage (nawet po raz drugi pare lat po filmie), postacie w wiekszosci mialy dla mnie twarze aktorow (poza yenefer, tu moja wyobraznia odniosla sukces

ogólnie lubię komiksy i traktuje je jako pewnego rodzaju dzieło sztuki, ale jeśli chodzi o "wiedźmina" to zdecydowanie mówię "nie!!!" wersji komiksowej, to jak desakralizacja czegoś świętego, naprawdę dobrej literatury fantastycznej, już raz cierpiałam męki przez ekranizację (film i serial) "wiedźmina"- kompletna klapa; choć komiks nie jest taki zły to jednak nie należe do jego wielbicielek i polecam najpierw przeczytanie książek, a dopiero potem sięganie po różne "odkształcone" formy...

Z "wiedźmińskich" komiksów polecam jedynie "Drogę bez powrotu", może dlatego, że wiedźmina w sumie tam nie ma. Seria ta jest jak film. Widać, że był pomysł ale z realizacją jest o wiele gorzej. Nie powiem, ktoś nie znający twórczości AS-a mógłby być zadowolony z tych zeszytów.
Sam mistrz zresztą się wypowiedział: "Banda Renfri miała wyglądać jak heavy-metalowa kapela satanistów, u Bogusia wyszła grupa odpustowych dziadów w worach pokutnych z kapturami" KOMIKS Nr8/1993, więc macie ogólne wyobrażenie o poziomie tych dzieł. Jedynie wspomniana "Droga.." ratuje serię, choc też nie trzyma się w 100%, ba nawet 80% z literackim pierwowzorem. No, ale omawiamy tu sam komiks.

Kompletna porażka - kiepskie rysunki, ubogie tła i ogólny marazm i ubóstwo - porównanie do serialu jak najbardziej trafne. Dobrze, że chociaż gra daje radę.