Witam, aktualnie kończę czytać cykl inkwizytorski Jacka Piekary, a świat w nim wykreowany uważam za dość "mocny" i przeznaczony dla starszego czytelnika. Czy mogli byście podać w tym temacie swoje propozycje "Fantastyki dla dorosłych", abym miał co czytać w zimowe wieczory ?

Jak slysze "fantastyka dla doroslych" to widze gola babe z laserem

Heh. Piekara mocny? Poczytaj sobie Bakkera - "Mrok, który nas poprzedza" i kolejne tomy. Albo nawet Martina i jego "Pieśń Lodu i Ognia". Zresztą, zależy co rozumiesz przez "mocny" i przeznaczony dla starszego czytelnika. Zgrozę? Erotykę? Skomplikowaną fabułę?

Piekara jest młodzieżowy raczej, powiedziałbym.

Oczywiście, wszystko zależy od punktu patrzenia. Osobiście nie chciałbym aby mój 14-to letni syn czytał np. o
Spoiler! igraszkach miłosnych w trójkącie z dwoma prostytutkami, podczas których jedna z nich zostaje brutalnie oraz bezpodstawnie pobita przez pijanego inkwizytora i aby zachować życie (które jak wynika z kontekstu i tak jest nic nie warte), musi mu się "odwdzięczyć" w łóżku. Scena z Sługi Bożego - opowiadanie "Czarne Płaszcze Tańczą"

Nie mniej jednak, nie będę się spierać w tej materii.

Mocne książki oczywiście zawierają te trzy elementy które wymieniłeś. Są realistyczne ( złe słowo w kontekście fantastyki, no ale...), tam gdzie jest brutalność opisują brutalność, gdzie jest erotyka jest właśnie ona opisana, zabójca morduje, a nie pozbawia życia itp. Brak kryształowych moralnie bohaterów.

Ciężko to jednoznacznie zdefiniować.

Fajnie by było, jeśli byście podawali fantastykę, która w Waszym osobistym odczuciu powinna być opatrzona znaczkiem "Tylko dla dorosłych".

@mihy Naprawdę daleko mi do erotycznych grafik nagich kobiet, z laserami i innymi fantasy gadżetami

Sam czytałem w dzieciństwie wszystko co mi wpadło w ręce, nawet jakieś chore, hehe, powieści Mastertona i dlatego uważam, że nie powinno się żadnych książek oznaczać znaczkiem "tylko dla dorosłych".

Osobiście uważam, że (często przywoływana w takich sytuacjach) Pieśń Lodu i Ognia jest napisana dla dorosłych, ale nie uważam że jest "tylko dla dorosłych" i że dzieci nie powinny jej czytać. Dzieci po prostu nie zrozumieją niektórych rzeczy i tyle, ale książka powinna być dla nich równie ciekawa jak dla dorosłych.

Twój opis sceny z Piekary nie pokazuje, że to poważny tekst dla dorosłych, ale raczej że jest to tekst dla napalonych małolatów. Niestety Polacy często tak piszą, podobnie pisał Andrzej Ziemiański chociażby w Achaji - nie było to złe, ale trochę niepoważne miejscami i niesmaczne (Ziemiański lubował się w torturowaniu głównej bohaterki, podobne zapędy miał zresztą Sapkowski). Ale może po prostu jestem uprzedzony do nowej polskiej fantastyki (włącznie z Sapkowskim).

Ogólnie taki podział jest dla mnie nierealny. Lubię jednak realizm i uważam, że to dobre słowo w kontekście fantastyki! Sporo dobrej fantastyki wyróżnia się właśnie "realizmem" rozumianym jako to coś co posiada Pieśń Lodu i Ognia, niektóre powieści Kinga, może dalsze tomy Diuny, czy seriale BSG, SGU, Breaking Bad itp. - czyli właśnie brak naiwności, która psuje w ponownym odbiorze wiele książek, które podobały nam się w dzieciństwie.

Też uważam, że podział na literaturę "dorośli" vs "dzieci, młodzież i reszta" jest nieco sztuczny. Wszystko jest tak naprawdę kwestią dojrzałości danej osoby. Ja, tak jak Magnes, zaczytywałam się w podstawówce w Mastertonie czy słynnych "Krabach" Smith'a, mimo że to raczej tzw. lektura dla dorosłych. Jakoś obyło się bez uszczerbku na zdrowiu (chyba, że o czymś nie wiem i żyję w błogiej nieświadomości ), a znam osoby, które skończyły 30-stkę i w życiu nie przeczytają takich rzeczy, bo straszne, bo obrzydliwe, bo potem w nocy nie da się spać przy zgaszonym świetle.

Osobiście lubię Piekarę, przyjemnie mi się go czytało, ale taki Sapkowski wydawał mi się jednak "mocniejszy", poważniejszy (i ogólnie lepszy). "Achaja" była wielkim rozczarowaniem, bo jedyne co tam było to opisy tortur, podteksty i jak dla mnie ogólna nuda wiejąca z każdej strony. Też w moim odczuciu trochę na poziomie "napalonych nastolatków".

Jak już chcesz coś poważniejszego to może przypadnie Ci do gustu seria "Uczta wyobraźni" z MAGa. Co prawda te tytuły po które ja sięgnęłam, średnio przypadły mi do gustu (teraz akurat zabieram się za "Palimpsest"), ale to nieco poważniejsza lektura. Żamboch może by Ci się spodobał, ale i tu daleka jestem od stwierdzenia, że to "tylko dla dorosłych".

Zgadzam się ze sztucznością tego podziału, dlatego też biorę go zawsze w "". Zapożyczyłem termin ten z kinematografii, gdzie jak wiadomo filmy +18 nie są niczym zaskakującym. Powszechnie wiadomo, że nie odzwierciedla on w stopniu całkowitym grupy docelowej filmu, bo wszystko, jak już wspomniałaś, zależy od dojrzałości odbiorcy. Nie mniej jednak, wybierając się do kina na film 18+ wiemy czego się po nim spodziewać. Będzie to przemoc, sex, czasem rasizm, bardzo rzadko, ale jednak zawiłość fabularna itp. Koktajl z tych składników powoduje przyznanie takiego a nie innego oznaczenia.

Dlaczego więc nie spróbować tego przenieść do literatury ?

Co do cytowanego tekstu Piekary, jak już wspomniałem, po przeczytaniu zapaliła mi się ojcowska czerwona lampka, bo najzwyczajniej w świecie, nie chciał bym, aby podobne sceny wizualizował sobie mój syn po przeczytaniu takiego opowiadania. Stąd też moje subiektywne +18 dla tej pozycji.

Nie żebym była wredna, ale uwierz - Twój 14-letni syn nie takie rzeczy sobie wizualizuje . Bądźmy szczerzy - telewizja, prasa, książki są przesiąknięte tego typu "momentami" i normalny nastolatek, jak sobie takiego Piekarę przeczyta to.........przeczyta i tyle. Szczególnie, że fantastyka to trochę taki gatunek, gdzie krew leje się strumieniami, dzielni herosi spędzają miłe noce w towarzystwie dopiero co poznanych niewiast, a torturami zły bohater wymusza na dobrym bohaterze potrzebne informacje...

Oczywiście chwali Ci się, że zapala Ci się lampka (szczególnie, że teraz to coraz rzadsze), ale ja i tak nie dałabym Piekarze etykietki 18+...tak w ogóle jak zaczęłam się nad tym zastanawiać to jedyną książką, którą kojarzę wg własnych kwalifikacji na to 18+ to jest "American Psycho" - co prawda to nie fantastyka (bo tu naprawdę nic takiego nie mogę znaleźć), ale i tak polecam (choć uprzednio sugeruję obejrzeć film). Sama fantastyka może być chyba podzielona co najwyżej na tą dla "młodszych" i "starszych" czytelników, bez dokładnych sugestii wiekowych. I tak wszystko sprowadza się do dojrzałości czytelnika.