Moim zdaniem Clive Cussler jest jednym z najlepszych pisarzy tego gatunku. Wykreowany przez niego bohater Dirk Pitt nawiązuje do średniowiecznych rycerzy kierując się honorem i przyjaźnią, jest bezlitosny dla wrogów i oddany dla przyjaciół, szkoda że takich ludzi brak w rzeczywistości. Może właśnie dzięki tym specyficznym cechą przygody Dirka Pitta stają się światowymi bestsellerami wartymi polecenia.

Bardzo przyjemnie mi się czytało serię tego autora. Niestety gdy sięgnie się po raz ponowny po którąś pozycję, szlag może człowieka trafić z powodu nieściłości i rozbieżności na które się co chwila natyka w tekście - no przynajmniej mnie to dotyczy. Może za pierwszym "czytaniem" byłem zbyt "zajęty fabułą" żeby zwrócić uwagę na te z pozoru drobne nieścisłości A może po prostu się czepiam, ale należę do tego gatunku ludzi którzy gdy widzą np butlę z gazem w takim filmie jak "Gladiator" dostają ataku niepochamowanego rzucania wiąchami mięcha i ostrego ślinotoku - czyli tzw. syndrom pulsującej żyły na czole.
A na takie kwiatki niestety u Cusslera trafiałem dość często.

Cussler to nie tylko przygody Dirka ,ostatnio dostała mi się w ręce książka "Podwodni łowcy" opisuje w niej prawdziwe (ponoć) poszukiwania zaginionych wraków. Fajnie sie czyta, trochę ciekawostek historycznych, i dotyczących budowy statków.

Seria schematyczna (nie będę powtarzał dlaczego - jest to w postach poprzedników) i raczej trudna do przeczytania w jednym ciągu (właśnie mam za sobą siedem kolejnych książek CC -od "Złota Inków" po "Czatny wiatr" - i w związku z tym lekki odruch wymiotny). Autor co prawda zauważył, że Dirk Pitt mu się starzeje i postanowił wprowadzić jego dzieci dla pociągnięcia serii, ale jakoś nie może się z nim rozstać (Czarny wiatr) i dalej eksploatuje nieszczęśnika. Zresztą cud , że dożył do tego momentu; ilością zranień panów Pitta i Giordino jakie zaliczyli w ciągu całego cyklu, można (przy pewnej dozie pecha) obdzielić śmiertelnie conajmniej pluton żołnierzy. Przed przeczytaniem następnej książki tego autora, pilnie prześledzę opinie innych czytelników.

ja z książek cusslera czytuję tylko pierwsze rozdziały te o katastrofach i/ lub dziwnych wydarzeniach które potem dopiero doprowadzają do akcji w dalszej części książki. Reszta książki szybko mnie nudzi i przestaję ją czytać. Nie wiem czemu tak jest ale nie przeczytałem jeszcze żadnej jego książki do końca. Dla mnie są one po prostu nudne i dość rozwlekłe.

Catherine wygdaje mi sie ze opis milosci Dirka i Summer jest w ksiazce Wir Pacyfiku a co sie z nia stalo pozniej jest wyjasnione w momencie kiedy odwiedzaja go w kocu dzieci. NIe pamietam zeby cos bylo napisane o tym Cerberze.

A ja powiem, że bardzo lubię jego książki. Dirk walczy z całym złem tego świta, do pomocy ma NUMA z Admirałem Sandeckerem u boku no i oczywiście jego włoski przyjaciel. Wychodzi z największych opresji, kobiety lgną do niego, ratuje świat i jego najcenniejsze skarby, a przy tym nigdy nic mu się nie dzieje. No prawie. Czasami go zbiją, czasami złapią i postrzelą.

Czyta się to znakomicie. Trzeba mieć dystans to tego typu pozycji. Doskonale wiadomo jak się to skończy od samego początku. Ilu z nas ogląda Bonda czy Indianę Jones. I jakoś nie narzekamy. Mnie najbardziej utkwiła w pamięci "podróż" Dirka pod powierzchnią ziemi podwodną rzeką. Klasyk gatunku . To było chyba w "złoto Inków"

Na gromkie brawa zasługuje tłumacz całego cyklu. Czyta się to znakomicie. Nie raz miałem zawaloną noc, by tylko dokończyć kolejny tom.

Muszę się zgodzić z tym że Książki Cusslera są schematyczne ale mimo to czyta się je świetnie. Podziwiam wyobraźnię autora i ilość sposobów w jaki można zniszczyć świat. Ostatnio zafascynował mnie pomysł z karłowatymi mamutami w Biegunie zagłady. To by było coś no nie?

Nie zgadzam się z przedmówcami, którzy twierdzą, że wątki miłosne, to minus literatury. Miłość to część życia każdego z nas. Zakończenie, choćby zasugerowaniem romantycznym, dla mnie, czyni książkę bardziej swojską, bliższą. Dobra akcja, ciekawe intrygi plus miłość, czego więcej trzeba?
Powracając do twórczości Cusslera, przeczytałem "Bieguny zagłady". Powiązanie badań naukowych z czasów II wojny światowej z teraźniejszością. Niedokończone badania Niemców mogą unicestwić życie na Ziemi. Trzeba temu zapobiec.
Ciekawy pomysł i realistyczny. Ciągle coś takiego może mieć miejsce. Wartka akcja, zaskakujące zwroty, to coś, co lubię. Książkę polecam.

Dla mnie książki o Dirku są książkami słabo zapamiętalnymi, tu szybka akcja i nagle koniec książki. Cała seria jest raczej do szybkiego przeczytania niż kolekcjonowanie przynajmniej dla mnie...... Książki są trochę schematyczne chociaż zaskakują głównymi tematami

Przygody Dirka Pitta to jedne z moich najbardziej ulubionych książek przygodowo - sensacyjnych.
Podczas czytania można śmiało utożsamić się z jednym z bohaterów. Bardzo bogata fabuła z często zaskakującym motywem przewodnim, szybka akcja i osobowości głównych postaci sprawiają, że książkę czyta się.. aż za szybko. Tematy kolejnych części zawsze są niepowtarzalne. A co do zarzutu schematyczności - to tylko w jednym - książki zawsze mają szczęśliwe zakończenie.
Polecam do przeczytania całą serię, kolejno książka po książce co dziś jest bardzo łatwe do osiągnięcia. Mój pierwszy kontakt z Cusslerem był przy pierwszych wydaniach serii Amber. I były to ciężkie czasy bo po przeczytaniu książki trzeba było długo czekać na kolejne wydanie.

Ja też lubię książki Cusslera,zwłaszcza serię przygód Dirka Pitta.Racją jest że łatwo domyślić się zakończenia poszczególnych książek-dobro zawsze zwycięża,ale zwroty akcji i niektóre wątki bywają nieprzewidywalne i potrafią zaskoczyć.Np. ucieczka Pitta z Kuby w wannie z doczepionym silnikiem(bodajże w Cyklpoie).Może nie miało to tworzyć efektu komediowego,ale uśmiałam się z rozmowy na podwodnym okręcie atomowym kiedy to zauważone to indywiduum płynące po oceanie.Humorem tchną też dialogi Pitta z jego nieodłącznym włoskim kompanem.Co prawda sam główny bohater jest mocno wyidealizowany(przystojny jak mało kto,zdolny,silny,przyjacielski,odważny i skory do poświęceń),ale miło jest się oderwać od szarej rzeczywistości i choć przez chwilę uwierzyć że tacy ludzie istnieją.

Moim zdaniem bardzo przyzwoite rozrywkowe czytadła. Przyjemnie zagłębić się w taki świat po ciężkiej pracy czy na wakacjach. Nie wymagają myślenia natomiast zapewniają rozrywkę i do tego jeszcze odrobina humoru. U mnie spełniają rolę przerywników pomiędzy poważniejszymi pozycjami.

Aktualnie jestem w trakcie czytania czwartej książki z cyklu Przygody Dirka Pitta i powiem szczerze, że jakoś do tej pory wcale się nie zanudziłem. Być może dlatego, że książki czytałem trochę nie po kolei. Pewnie jest to też metoda na długie serie książkowe , a Przygody... na pewno do takich należą. Obiektywnie patrząc, po przeczytaniu tych kilku książek, faktycznie widać pewien schemat, według którego pisze Cussler. Myślę, że nie można go za to winić, bo mógł to być celowy zamysł, akurat dla tej serii, no w końcu wszystkie części muszą mieć jakieś cechy wspólne, a czytelnicy mogą nawet tego oczekiwać. Trzeba jednak przyznać, że autor pisze ciekawie (zarówno pod względem wyboru jak i przedstawienia tematu), z dbałością o szczegóły, a każda książka stanowi oddzielną całość. Jak na razie byłem ździebko zawiedziony tylko Wirem Pacyfiku, z powodu zbyt małej dynamiki akcji, zupełnie nie pasującej do innych książek Cusslera i temat też taki trochę dziwny i nijaki, z troszkę niedopracowanymi szczegółami, ale mogę to wybaczyć, ponieważ początki serii książkowych mogą być trudne. Za to następne powieści oceniam już znacznie wyżej.
Niestety nie miałem okazji oglądać żadnej z ekranizacji książek Cusslera, ale z tego co piszą Forumowicze,to wynika, że nie były one zbyt udane. Moim skromnym zdaniem była to wina nieudolności twórców tych filmów, ponieważ czytając książki, opisy są niemal gotowym scenariuszem, bardzo dokładnym i wymagającym tylko niewielkiej adaptacji. Nawet czasem zastanawiałem się, czy autor przypadkiem celowo nie pisał w tym właśnie kierunku, ale to tylko moje domysły.

cykl bohaterstwa Dirka to knigi z gatunku lekkich, łatwych i przyjemnych...ot taki odstresowywacz do poduszki. prawdą też jest, że autor z ogromnym szacunkiem podchodzi do morza. czytałem kiedyś wywiad z Cusslerem, który ukazał się w playboy. gościu to niesamowity luzak!!!!!!