Dziwne, że w wątku o poezji jest o wielu poetach małego kalibru, natomiast z tych najważniejszych zaledwie parę nazwisk. Być może to przez przeoczenie, mam nadzieję, bo obok Herberta najlepszym i najważniejszym poetą - zarówno polskim, jak i w ogóle - jest dla mnie Różewicz.

Jego wiersze to nie są wiersze, które mają uwodzić, usypiać świadomość pięknem formy, obrazowaniem przyrody czy ciała ludzkiego. Jego wiersze są przede wszystkim prawdziwe i bezpośrednie - bo poecie zależy na powiedzeniu prawdy bez owijania w zbędną bawełnę formy. Są proste i trafiają prosto w serce.

Kilka tytułów, które moim zdaniem każdy Polak znać powinien.

-Stare kobiety
-Uczeń czarnoksiężnika
-Poemat otwarty
czy klasyczne już Ocalony czy podręcznikowy Warkoczyk, albo Nożyk profesora (cały tomik jest wspaniały, a to jeden z najnowszych poety), czy Przygotowanie do wieczora autorskiego (to jest książka poetycko-eseistyczno-biograficzna, coś wspaniałego, zresztą bardzo przystępna nawet dla kogoś, kto styczności z TR wcześniej nie miał)


A przy okazji, Różewicz jest przecież jednym z naj-najgenialniejszych dramaturgów. Takie utwory jak Stara kobieta wysiaduje, czy Białe małżeństwo, za które swojego czasu wyklął go prymas Wyszyński (w chwili swej słabości i ślepoty; kardynał Wojtyła na pewno by tego nie zrobił, bo sam pisał;)), no i Kartoteka oczywiście (wersja zarówno "rozrzucona", sprzed lat kilkunastu, jak i pierwotna, sprzed pół wieku chyba) - to są utwory o nieprzemijalnej wartości, wielkie.