No cóż... Odwieczny temat narodzin jako temat sam w sobie jest bardzo płodny. W Twoim wykonaniu dość nierówny pomimo krótkiej formy. Do chwili kiedy nie zacząłeś z tunelem było bardzo ciekawie, później stało się sztampowo. Dopiero ostatnie dwa zdania spróbowały przywrócić klimat stworzony na początku. Nie mniej jednak przeczytałem z zaciekawieniem. Pozdrawiam.

Mnie z kolei to światełko w tunelu skojarzyło się zgoła z zupełnie czymś innym. Podobne wrażenia mają ludzie przechodzący chwilowo na drugą stronę życia, doświadczający śmierci klinicznej. Twierdzili oni po przebudzeniu, że również zaczynali życie od początku, niemalże jak po narodzinach. Wobec powyższego poczekam na dalsze części, aby móc powiedzieć coś więcej, ale zapowiada się obiecująco.