- Hahaha... - w korytarzu dało się słyszeć głośne śmiech. tylko ona siedziała sama w kąciku, nie zauważona przez nikogo i myślała. W jej rozumie pojawiło się pytanie "co jest z nią nie tak?". Wydawało jej się, że nie pasuje do tego otoczenia, w którym wszyscy cieszyli się z życia... Zadzwonił dzwonek, profesor wpuścił klase do sali... Julka usidła na końcu, sama. Starała się skupić na lekcji, lecz jej się to zbytnio ie udawało. Na pytania nauczyciela odpowiadała automatycznie sama nie pamiętając o czym dokładnie mówiła. Znowu dzwonek, koniec lekcji...

Przerwa, którą znowu przesiedzi sama w kącie. Wyszla na korytarz i poczuła, że traci równowagę...

- Ups... Przepraszam, nie zauważyłem Cię... - powiedział chlopak, który przed chwilą na nią wpadł. Julka zauważyła, że był bardzo przystojny i zarumieniła się. Chłopak zauważyl jej zmieszanie...

- Ej nic Ci się nie stało?? Tak w ogóle Michał jestem - powiedział chłopak i wyszczerzył zęby.

- Julia - odpowiedziała nieśmiało.

- Hmm... Ładne masz imię... Nigdy wcześniej Cię tu nie widziałem... Do której klasy chodzisz??... - już chciała odpowiedzieć, ale zauważyła na sobie spojrzenie pewnej dziewczyny, która patrzyła się na nią złowrogo.

- Przepraszam, ale ja już muszę iść... - powiedziała i odeszła. Chłopak jeszcze długo za nią patrzył. Zdziwiło go jej zachowanie i to, że jest taka nieśmiała. Rzadko w liceum spotykał osoby, którym brakowało pewności siebie, a ta dziewczyna na którą przed chwilą wpadł sprawiała właśnie takie wrażenie.

- Tu jesteś... - usłyszał wesoły głos kolegi

- Gdzieś Ty się podziewał??...- Michał odwrócił się do kumpla i zapomniał o Julce.

***

Julka poszła znaleźć sobie jakiś cichy kącik, który mogłaby podzielić sama ze sobą. Cały czas myślała o tym co się stało. Po raz pierwszy ktoś się nią zainteresował, co prawda nie zauważyłby jej gdyby na nią nie wpadł, ale to i tak juz coś. Przez cały dzień myślała o tym chłopaku.

- Ma na imię Michał - mówiła sama do siebie- napewno już o mnie zapomniał...