Więc tak - interpunkcja leży. Musisz nad tym zdecydowanie popracować.
 | | |
| mysia napisał(a): Myślę, że to dobra okazja bym to ja – Zyzio dał odpowiedź, która będzie najbliższa prawdzie. | |
| | |
Rażą dwie rzeczy: jedną jest to, iż z niewiadomego mi powodu przypisujesz sobie rolę jakiegoś szczególnego autorytetu, który wypowie się w sprawie miłości; drugą jest to, że od razu zakładasz, że będzie ona najbliższa prawdzie (tu następuje pytanie: a co to jest "prawda" i skąd wiadomo, że Twoja wersja jest jej najbliższa; a także czy fakt, że jest jedynie "najbliższa", a nie jest nią, nie oznacza, że jest po prostu fałszywa).
| | |
| mysia napisał(a): Ktoś powie, że po to by zakładać rodziny, przedłużać gatunek – Bzdura gdyby chodziło jedynie o przedłużenie gatunku szansę na miłość miałby jedynie osobniki najlepsze genetycznie i fizycznie. | |
| | |
Powiedziałbym: najlepiej przystosowane. Nie jest to dla mnie tożsame z byciem "najlepszym fizycznie" (a "lepszość genetyczna" jest dla mnie abstrakcją).
| | |
| mysia napisał(a): Kiedy zapytacie się dlaczego są razem usłyszycie różne odpowiedzi, które maja to samo znaczenie: dobrze nam ze sobą. | |
| | |
Generalizowanie. Nie wszyscy są ze sobą dlatego, że jest im razem dobrze.
| | |
| mysia napisał(a): Zakochujemy się, bo każdy z nas ma głęboko w sobie irracjonalną potrzebę by kogoś obdarzyć miłością. | |
| | |
I znowu generalizowanie. Co z obawą przed byciem samotnym? Co z tymi, którzy się nie zakochują? Oni, jak widać, nie pasują do 'każdych'.
| | |
| mysia napisał(a): Po pierwsze kobiety przywiązują większą wagę do uczuć i emocji niż mężczyźni. | |
| | |
Wiesz, że w tym momencie stwierdziłeś ogromny banał, co nie świadczy za dobrze o tym wszystkim w kontekście "pewnych przemyśleń"?
| | |
| mysia napisał(a): Następny wniosek to pewne porównanie. Otóż myślę, że ogół kobiet postrzega mężczyzn jako kreskówki: Są śmieszni i przejaskrawieni, biegają w kółko bez większego pożytku. Ale w ich towarzystwie jest zabawnie i można miło zmarnować czas. | |
| | |
To mnie zaintrygowało. Temat na gender-studies zapewne, ale poparty badaniami, a nie: "siadłem i sobie wymyśliłem, że...".
| | |
| mysia napisał(a): Każdy z nas przeżywa miłość inaczej, można przedstawić miliony teorii i wszystkie będą w mniejszym, bądź większym stopniu prawdziwe. | |
| | |
Jak już pytałem - czy jeśli coś jest "w małym stopniu prawdziwe" to nie oznacza to, że jest po prostu fałszywe? Czy tylko ja tak to postrzegam poprzez pryzmat algebry Boole'a?
| | |
| mysia napisał(a): Odnośnie walentynek możemy uważać je za „komerchę” i chęć wyciągnięcia kasy na pluszaki, kwiaty, itp. Lecz ja uważam inaczej, może to i komercja, ale tak naprawdę każda okazja jest dobra, żeby powiedzieć najbliższej nam osobie „kocham”. | |
| | |
Brzmi trochę jak jednostronny obowiązek - bowiem zazwyczaj pluszaki czy kwiaty nie są dla faceta, lecz dla kobiety. A skoro tak - czy chcesz przez to powiedzieć, iż tylko mężczyźni są zobowiązani do przedstawiania namacalnych, fizycznych dowodów swej miłości, a panie są z tego obowiązku zwolnione (i mężczyźni w ogóle powinni się cieszyć, że kobiety pozwalają im kupować jakieś prezenty)?
Wydawało mi się również, że przyrównywanie dawania prezentów do wyrażania miłości jest jednak cokolwiek niewłaściwe. Czy fakt, że nie daję prezentu drugiej osobie oznacza, że jej nie kocham? Czy fakt, że daję jej coś oznacza, że ją kocham? Chyba, że nie łączysz tych spraw, a ja jednak wyciągnąłem błędne wnioski z tego fragmentu.