Raz, dwa, trzy, próba klawiatury. Do dzieła:

"pewna nieudana próba"

Skręciłem
poszedłem do przodu

Zasłoniłem się płaszczem
stanąłem

to miejsce
śmierdzi mi pięknem

przypominam sobie
pewne sprawy

właściwie
to mogłem być na tak

Ja jestem na nie, choć pochwalę za tytuł - trafnie oddaje treść i jakość wiersza.

Szczerze mówiąc, nie miałem czasu nad myśleniem o rytmie i środkach artystycznych . Może powinienem zacząć "dwa, trzy, cztery"... hmm... nie... Inaczej. Powinno to iść w rytmie znaczniej bardziej kijowego psedu-nostalogizmu. W kiczu pewnie by się odnalazła lepsza ekspresja.
Kompozycja wiersza obejmuje również tekst z klawiaturą [wiem, debilna uwaga, ale ot tak warto wspomnieć ^^]

Myślę, że wszyscy zauważyli, że to część wiersza. Niestety, ten poniekąd ciekawy zabieg stylistyczny z umieszczeniem tytułu gdzieś w środku, został zepsuty przez resztę tego utworu, którego wierszem nie nazwę. Samo tłumaczenie: "nie miałem czasu myśleć"... No, wybacz, ale wiersz jeśli ma być wierszem to musi być przemyślany z odpowiednio dobranymi słowami.

Również jestem na nie.

Nie, nie wyrzucaj nic sobie, że czegoś nie zrobiłeś, lub powinieneś zrobić inaczej. Jest całkiem kijowo i kiczowo tak jak jest teraz.
Awangardą poezji bym tego nie nazwał, może najwyżej "psedu-nostalogizmem".
Jednak, szczerze mówiąc, nie miałem czasu nad myśleniem o sensie i znaczeniu tego dzieła

Reszta może być dyskusją o nadrzędności kiczu, formy lub nostalogii. Brak wyważenia rozsypuje ekspresję wiersza . Nie ma to jak autokrytyka.