Gdy zapada zmrok,
Wszystko ukazuje się w innym świetle.
Wszystkie, głęboko skrywane tajemnice
Wypływają na powierzchnię.
Największe pragnienia pojawiają się
W uśpionych umysłach,
Pod zamkniętymi powiekami.
Nocą, każdy szept jest krzykiem.
Każdy grzech - zbawieniem,
Każdy ból - ukojeniem.
Przed nocą nic nie ukryjesz.
Gdy zaś nastaje nowy dzień
Wszystkie tajemnice mroku
Stają się jedynie mglistym wspomnieniem.

Wieloznaczny, z podwójnym dnem, który nie kazdy chce odkryć.

"Każdy grzech - zbawieniem
Każdy bol - ukojeniem."

Odważnie stosujesz antagonizmy. Ciekawe.
Minusy: Znów wciągasz czytelnika i urywasz. Dobra taktyka, gdy zamierzasz kontynuować temat w innych wierszach, tworzac w ten sposób cykl, zła - gdy wiersz jest pojedynczym utworem.
hannah, czy mam oczekiwać na kontynuację?

Według mnie w tym wierszu jest opisany proces snu oraz wizje, które podczas niego się pojawiają.
Podświadomość zaczyna ujawniać co skrywała w sobie przez cały dzień.
Zmysły wyostrzają się przez co szept jest głośny jak hałas a grzech i ból działają w sposób oczyszczający dla organizmu.
Cały proces kończy się, gdy mrok znika i nastaje jasność a to co się zdarzyło jest tylko mglistym wspomnieniem.
Podoba mi się tematyka tego wiersza.