Ukojenie

W płaczu, ukojenie

Dlaczego tak jest, nie wiem.

Myśl przychodzi i odchodzi

A ból zostaje i nachodzi,

Gdy tego się nie spodziewamy.
Czy za zło to my zapłacić mamy?

Ja nie chce tak żyć

Bo po co w takich czasach być?!

Po co być ranionym przez bliską osobe

Przecież ja tobie krzywdy nie robie!

Więc zostaw mnie w spokoju!

Chce się wypłakać w swoim pokoju,

płakać, ryczeć,beczeć,nazywać to możecie jak chcecie.

Chce uciec stąd do innego kraju!

Mimo że nie mam tego zwyczaju!

Zmusiłeś mnie do tego,

Za wiele wyrządziłeś mi złego.

Zapłaciłam wysoką cene i ...

nie wiem dlaczego!

Hm... Drobna uwaga: 1. os. liczby pojedynczej, czas teraźniejszy - powinno być napisane, np.: chcę, robię, a nie chce, robie. Myślę, że to było pisane w podstawówce. Mam rację? Przepraszam za obelgę, ale czytałam to i czułam, że to słowa jakiejś tandetnej piosenki Dody. 'Za wiele wyrządziłeś mi złego'?


Ten fragment jest zarazem sensowny i dziwny. Dobrze, dobrze, zostawmy to... Radzę przerobić kilka fragmentów.