Wściekłe psy

Wściekłe psy zerwane z łańcucha
Rozbiegły się po tonącym mieście
Moich złudnych tęsknot
Zrzuciły kagańce szarej codzienności
I zatopiły swoje kły
W padlinie niespełnionych snów
Pełnych okrwawionych strzępów
Tego w co kiedyś wierzyłem

Wściekłe psy rozszarpały
Całe moje życie
I nawet tego nie zauważyłem
Będąc Władcą Wszystkich Zbędnych Rzeczy

Które w końcu zawładnęły mną

Wściekłe psy
Moich niespełnionych marzeń
Rzuciły się na Ciebie
A ja płaczę nie mogąc ich powstrzymać
Z miłości do Ciebie

Sieczka

Przepraszam
Jeśli jeszcze jest za co
Jeśli jeszcze nie zagryzły Cię
Wściekłe psy

Gryzą mnie , ale wyrzuty sumienia Poprzednio napisłam :" Poezja to nie sieczka "- czyli każdy wiersz zasługuje na uwagę i przemyślenie Ten jest bardzo dobry , ale do ...sieczki Tym razem nie będę bawiła się w interpretacje , grunt że jest w nim Moc! hmmm przeczytałam raz jeszcze - doskonały !

bardzo podoba mi się wiersz, niebanalny i trafia... z początku nigdy bym nie wpadła że to o miłości, przeżyłam miłe zaskoczenie...

Tak, lubię zaskakiwać Mouse72, ta sieczka którą umieściłem w niniejszym wierszu była inspirowana Twoimi komentarzami Wszystko może być inspiracją, dlatego serdecznie dziękuję za wszystkie opinie. Można w nich znaleźć wiele cennych uwag, a czasem jakieś słówko wpadnie w ucho i nowy wiersz ułoży się sam...