Okropne.

Polskie

Biedny człowiek. Żal mi go. Znalazł się w takiej sytuacji życiowej, że zadbać o siebie nie potrafi lub nie może. Zamiast pomocnej dłoni ludzie szydzą z niego i wystawiają na pośmiewisko. Smutne.

Nie wierzę, iż jakikolwiek bezdomny, ćpun, alkoholik czy inny uzależniony znalazł się na ulicy bez własnej winy.

Bezdomnym można być z różnego powodu, czasem nie z winy tych ludzi. Tak samo jak pozostali, czasem człowiek ma po prostu "pecha". Ale w większości przypadków zgadzam się z Tobą w pełni, to ich wina i nikogo innego.

Dobra moze przesadziłam... ta dzisiejsza pogoda tak na mnie wpływa. Zamiast się śmiać z tej scenki to mnie jakieś smuty dopadły.

Jakby nie patrzeć to ci, którzy robili mu zdjęcie mogli mu zwrócić uwagę. Dziwię się, że żaden moher wcześniej tego nie obczaił i nie wezwał policji.

Ktoś może być bezdomny z powodów materialnych, np. stracił pracę, rodzinę itp.
Bezdomnym można też być z powodów psychicznych, np. depresja. I bardzo często ten drugi przypadek społeczeństwo ocenia negatywnie, bo depresji nie widać i nie widać innych "rozssądnych" powodów bezdomności. I wtedy ludzie mówią, że taki to sam chce być bezdomny.

Wiesz, Bilberry - świat jest jaki jest. Ani ja ani ty nie wpłyniemy na niego znacząco (tak naprawdę znacząco) i nie zmienimy. Mamy jakieś tam swoje życie, swój świat i tak dalej. Każdy skrobie swoją rzepkę. Ci ludzie, o których mówisz, że mają depresję, to w przytłaczającej większości ludzie, którzy nie umieli sobie poradzić z używkami. Nie mieli samokontroli. I za to można, a nawet trzeba ich krytykować i potępiać. Dla mnie nie ma wytłumaczenia, że ktoś nie może rzucić nałogu, bo po prostu nie może. On nie chce. Gadania o depresji czy innych chorobach, z których ci ludzie ponoc nie mogą wyjść to dla nich bardzo wygodne wytłumaczenie.

to w przytłaczającej
Dobrze, że to napisałeś. Na pewno część z tych ludzi (nie wiem jak duża, ale ty też tego nie wiesz) to ludzie, którzy sami wybrali taki sposób życia, a np. depresja to tylko wymówka.
Może podam przykład:
Na ulicy leży mężczyzna, czuć od niego zapach moczu i wymiocin. Przechodnie mijają go, bo to na pewno pijak. I prawdopodobnie mają rację, ale... to może być ktoś chory i może nawet umierający. Więc taki sposób myślenia uniemożliwia pomoc. Jeżeli wśród bezdomnych jest nawet jedna osoba z prawdziwą depresją to warto ją znaleźć i pomóc.

Nie czarujmy się. Gdy ktoś widzi na naszych chodnikach takie postacie to od razu myśli o tym, jak to można sobie spieprzyć życie. Statystyczny Polak siedzący przed telewizorem woli pomóc głodującemu dziecku w Afryce niż leżącemu na jego klatce zażyganemu i zasikanemu choremu. To nie jest nawet wina tego statystycznego Polaka, po prostu taka jest rzeczywistość.

Witajcie!

Mieszkam od 20 lat w Niemczech. Oto kilka spostrzeżeń:

- Na ulicy jest zdecydowanie MNIEJ ludzi zataczających się od nadmiaru alkoholu w sobie niż w Polsce.

- W bogatym w końcu kraju, mającym zabezpieczenia socjalne i społeczne - widzi się wielu bezdomnych. Zwani są "Obdachlose" - bezdomni albo "Penner" - czyli śpioch.
Bo facet taki przeważnie śpi gdzieś na ławce.

- W ciągu tych 20 lat - bezdomnych przybyło. Widzi się ich śpiących w nocy przed sklepami.
Zadziwiająco wielu z nich ma psy.

-W Polsce istotnie omijało się faceta leżącego na chodniku. Był przecież pijany do nieprzytomności.... A może nie?

- Tutaj nie widać osób leżących na chodniku. Mieszkałem 12 lat w jednym z największych miast w Niemczech, teraz od 8 lat w nieco mniejszym. Nie widziałem, nie potknąłem się o żadnego.


Podobno ( PODOBNO !! ) wśród tych bezdomnych spora część to bezdomni z wyboru. Tak długo korzystali z wszelkich zasiłków, że gdyby teraz wrócili do pracy - prawie wszystko zabrano by im na zwrot części tych pieniędzy. A do tego dochodzą alimenty, pieniądze na dzieci...
Wolą więc NICZEGO nie mieć.

Kto nic nie ma - niczego nie musi dawać. Jest takich ludzi podobno niewiele ale istnieją.


Jak pomóc takiem facetowi?

Dasz mu dychę - kupi za nią gorzałkę. Dasz mu bułkę i kawał kiełbasy - być może Cię jeszcze opieprzy.


Mam 47 lat.

Przez całe życie spędzone w Polsce (wtedy jeszcze komunistycznej) NIE bałem się bezdomności.

Teraz, dziś - trochę tak.

Nie piję ani nie palę. Ale wystarczy pogorszenie się stanu zdrowia i zostanę bezrobotny. A bezrobotny NIE ZAWSZE dostanie wystarczająco zasiłku, by starczyło na skromny pokoik...

Dziś masz pracę, jutro - nie.

-------

A może ci biedacy stracili dach nad głową z różnych powodów i dopiero POTEM zaczęli pić?
- by nie myśleć
- by było cieplej


Smutne to sprawy