Ależ oczywiście!Swoją przygodę z Nienackim zaczęłam od "Skarbu Atanaryka", co zachęciło mnie do zainteresowania się archeologią, a potem skłoniło do przewertowania dostępnych książek o plemionach Gotów. Archeologia mi przeszła, (Wizy)Goci zostali. Zresztą to właśnie mi się podoba w książkach Nienackiego - przynajmniej tych dla młodszych czytelników - "łopatologiczne" wyjaśnienie niektórych aspektów historycznych, podrzucenie paru ciekawostek, których w innym wypadku musiałabym szukać wertując opasłe książki i nie sprawiłoby mi to takiej przyjemności.
"Raz w roku w Skiroławkach"w pierwszym momencie mnie zaszokowało. Wiedziałam oczywiście że to książka dla dorosłych, ale co innego wiedzieć, a co innego samemu się o tym przekonać. Jak już trochę ochłonęłam
doceniłam zagłebienie sie w psychikę postaci, jak i umieszczenie akcji w sennej miejscowości, w której nic się nie dzieje...oprócz tej jednej nocy w roku.
"Dagome iudex" zdecydowanie mnie odrzuciło. Bynajmniej nie przez warsztat literacki, który jest doskonały. Raczej przez fakt, że tak naprawde jedyną wyraziście nakreśloną postacią jest Dago, reszta bohaterów stanowi tylko tło. No i epoka też niezbyt zachęcająca - nie znoszę średniowiecza w Europie Środkowej...
