Akurat Pratchett to całkiem inteligentna lektura, a nie tylko wesoła i luźna fantasy. Właśnie to głębokie studium natury ludzkiej, o którym wspomniał przedmówca, przebija przez absurd jego prozy. Pratchettowska Śmierć w swoim poszukiwaniu człowieczeństwa to jeden z najbardziej tragicznych bohaterów, o których czytałam. Ta scena, gdy próbuje w swoim świecie urządzić święta (przytaczam z pamięci, więc przepraszam za błędy), robi wszystko tak jak ludzie, wiązanki z ostrokrzewu, skarpety na prezenty, słodycze, których i tak nie zje, a potem pyta całkiem poważnie "czy to jest szczęśliwe?" - prawie się na tym popłakałam. Śmierci jest mi żal. Więcej- budzi we mnie litość. I nie ma w niej nic śmiesznego.
Co do luźniej fantasy polecam jeszcze "Heroizm dla początkujących" Johna Moore'a. Parodia stereotypów gatunku heroic fantasy. Niby wszystko jest jak należy- starożytny artefakt o wielkiej mocy, królestwo w niebezpieczeństwie, demoniczny zły lord i jego diaboliczna asystentka - nimfomanka, heros barbarzyńca "eksperymentujący" z prawą ręką złego lorda, księżniczka i dziarski pomagier w jednym.... eeeee.... poprawka- nie wszystko jest jak trzeba. Wszystko jest wręcz za bardzo jak trzeba. Ale na szczęście dysponujemy podręcznikiem dla bohaterów z setką gotowych rozwiązań na każdą ekstremalną okazję. Niska cena rynkowa, a do każdego zamówienia w przeciągu godziny dołączamy tegoż samego autora "Wędkarstwo dla początkujących"
.
