A cóż takiego w tej magii było ciekawego? Ja pamiętam tylko, że było mnóstwo fajerwerków, półstronicowe opisy jednego czaru i na tym ta wyjątkowość się opierała?

I właśnie to, że opisy zaklęć są tak wyczerpujące bo przecież magia to nie w kij dmuchał machniesz rączka i masz....

Pozostało mi niewiele czasu, więc zrobiłem tylko jedno - uderzyłem całą mocą Zaklęcia Ognia, wkładając w nie taką siłę, żeby zapłonęły i Między-Rzeczywistość, i Astral, i nawet rzeki Eteru Świata.
Pod częściowo zawalonym dachem Komnaty Zaklęć zapłonęło nowe słońce, we wszystkie strony uderzyły strumienie jaskrawo-pomarańczowego ognia pożerającego wszystko niczym potężne fale oceanu. Ogień, który mógł w przystępie wściekłego porywu przewracać ściany i wieże, zawalił stojące jeszcze ściany sali, dokończył dzieła zniszczenia dachu i widziałem, jak płomienne węże rwały się coraz dalej, rozdzierając osnowę Świata, wylewając się niczym płonące rzeki... Sporo wysiłku kosztowało mnie zasłonięcie przed ogniem siebie i tej sterty odłamków, która pogrzebała Hagena.
Szaleństwo czarodziejskiego płomienia nie trwało długo, nawet mnie nie wystarczyłoby sił, żeby utrzymać ten wszechświatowy pożar dłużej niż pół minuty. Pierwszym, co wyłoniło się z opadających płomieni, był śnieżnobiały kamień Merlina i sam Wielki Mag. Płomień spływał z czarownika, nie czyniąc mu najmniejszej szkody, jak woda z ciała wychodzącego z morza pływaka. Zresztą nie łudziłem się, że będzie inaczej. Doskonale wiedziałem, że tutaj, na Avalonie, Merlin odbije każdy cios magiczny, w którym nie będzie nic prócz topornej siły.
Jednak nawet Merlin nie zdołał uchronić przed ogniem swoich zaklęć. Czary się rozwiały, teraz ja i Merlin staliśmy twarzą w twarz. Jeśli nie liczyć kompletnego zniszczenia Komnaty Zaklęć, nasze pierwsze starcie zakończyło się remisem.

Kogo bym nie spytała, wszyscy w czambuł wymieniają Bułyczowa i Strugackich, czasami dorzucają Diaczenków, no i oczywiście Łukjanienkę. Owszem, można niemal stwierdziś, że to juz klasyka, zwłaszcza Bułyczow. Odkryłam jednak wiele innych książek fantastycznych zza wschodniej naszej granicy i muszę stwierdzić, że moim zdaniem do np. pani Kamszy Bułyczowowi daleko A Wy? Macie jakieś doświadczenia z rosyjskimi autorami fantasy? Liczę na to, ze polecicie mi coś, czego jeszcze nie czytałam. Jestem do tego stopnia zafascynowana, bądź co bądź, nietypową literaturą, że chcę więcej!

Najbardziej lubię Asimowa (sf). Jego książki cechują się wartką i wciągającą akcją, często z motywem detektywistycznym. Inna sprawa to to, że Asimow ociera się o futuryzm, jednak nie robi to w nachalny sposób. Kolejnym plusem jest to, że każda jego książka ma jakieś drugie dno kryjące przesłanie odnośnie teko czym jest, i jaki jest czlowiek.

Ostatnio sięgnęłam po książkę Siergieja Sadowa pt. "Rzecz o zbłąkanej duszy" i zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Opis nieba i piekła oraz misji, którą mają wypełnić na Ziemi anioł - trójkarz i diabeł - prymus była bardzo ciekawa, a coraz to nowe kłótnie pary głównych bohaterów i ich przygody sprawiały, ze ksiązke czytałam jednym tchem. Jednak zaznaczam, że to jest ksiażką bardziej dla młodych ludzi - starszym może wydawać sie nieco infantylna.