jak już piszesz o JailBreak w Kindlu, który daje te możliwości, to wypada wspomnieć jak się go wykonuje:

Skopiuje tu instrukcję JailBreak zdaje się Twojego autorstwa:
"Cała procedura polega na uzyskaniu roota i odpaleniu skryptów jb.sh i bridge.sh. Żeby mieć roota, to trzeba zdjąć tylną obudowę i podłączyć się do interfejsu szeregowego (tylko tak można uzyskać Debug Mode). Potem ręcznie robimy JB (te dwa skrypty) i można składać czytnik. Wiem że procedura nie jest tak prosta, ale za to trzeba podziękować Amazonowi."

No faktycznie "podziękujmy" Amazonowi za to, że robi co może aby zamknąć użytkownikom tego czytnika drogę do wprowadzenia do niego normalnych ustawień tekstu, bo - jak sam przyznałeś - fabryczne są "nie do zaakceptowania".
Chłopie....99,9% zwyczajnych użytkowników czytnika nawet nie zrozumie instrukcji wykonania w taki sposób JailBreak, a co dopiero mówić o samodzielnym przeprowadzeniu czegoś takiego. Bardzo wątpię również w gotowość posiadaczy do rozbierania nierozbieralnego urządzenia i podłączania się do jakichś wewntrznych złączy....

Dla zwykłego użytkownika Kindle wykonanie JailBreak to zamknięte drzwi.
Dla porównania: w Kobo Aura do wgrania analogicznego patcha starczy skopiować do czytnika jeden prosty plik i gotowe, nawet moja babcia to potrafi.

Wytłumacz mi proszę atheme jak to jest, że z jednej strony cenisz sobie JB za wolność jaką daje w dostosowywaniu Kindla do swoich potrzeb i jednocześnie tak ostro krytykujesz zasadność instalowania w czytnikach systemu Android, gdzie możliwości te są o niebo większe (praktycznie nieograniczone).

Z tego co czytam, wnioskuję że jesteś osobą "techniczną" i z takim Onyxem byłbyś w siódmym niebie.

Muszę przyznać że mój wcześniejszy post był trochę prowokacyjny. Po prostu nie chce mi się wierzyć by taki geek jak Ty (magiczny kabel z ebay'a, minicom ) nie dostrzegał zalet Androida na czytniku.

Ja bynajmniej nie narzekam na kłopoty ze stabilnością AG, a codzienne z nim obcowanie sprawia mi bardzo dużo frajdy.

Powiem tak uległem kindlowi w ciągu ostatniego półrocza miałem kindle pw2, onyxa t68, kobo aura h2o oraz teraz ostatnio voyage. Osobisty ranking wygląda tak:
1. Voyage
2. H2O
3. PW2
4. T68

Onyx miał słaby ekran choć widzę że to zależy bo jak kilka miesięcy później widziałem onyx airsa dużo lepiej wyświetlał tekst (ale bez szału), ale programy mają problem z czytaniem książek z formatowaniem wydawcy (te co czytają działają wolno) o PW2 nie będę pisał bo to dobry czytnik tylko ekran słabszy od nr 1 i 2. Z kobo byłem zadowolony dopóki nie stwierdziłem a zamówie kindla pobawię się z nim 10 dni i oddam okazało się że został ze mną na dłużej a pozbyłem się kobo, bo po korzystaniu kindla zaczęło mnie w kobo irytować brak poziomowego spisu treści czy trybu magazynowanego dla czasopism, zły podział wyrazów oraz brak wysyłki chmura. W kindlu denerwują mnie właśnie marginesy dlatego w sumie czekam na relacje athame który mówił że wrzuci zdjęcia z procesu jb może mnie to przekona do zrobienia tego (bo na razie się trochę mimo wszytko boje) oraz brak serwisu pocket ale zastępuje go recepta do calibre. W kindlu trochę mi brakuje ustawień interlinii i marginesów. A co do ekrany w h2o jest ekran dobry, ale każdemu komu pokazałem kobo i kindle wybierali że ekran kindla lepszy, nie jestem do końca przekonany czy to jest spowodowane wyższa rozdzielczością czy może tym że ekran jest na równi z okładka i ma się wrażenie ze tekst lepiej wygląda. Bardzo mi się PagePress spodobał choć trzeba się przyzwyczaić bo po kilku dniach byłem sceptyczny do nich by teraz używać ich cały czas.

No to jesteś pierwszym jakiego znam linuksiarzem, którego nie jara zielony robocik.

Dla mnie czytniki z Androidem to wręcz następna generacja tych urządzeń. Żeby nie być gołosłownym, krótko opiszę mój przypadek (chociaż niezbyt on pasuje do tematu tego wątku )

Jestem wolontariuszem w serwisie Wolne Lektury, gdzie zajmuje się korektą tekstu i to właśnie czytnik z Androidem okazał się tutaj narzędziem wręcz idealnym.

Po pierwsze, rzecz absolutnie priorytetowa - przypisy widoczne u dołu ekranu. Każdy kto zna publikacje Wolnych Lektur wie, jak dużo przypisów one zawierają. Przykładowo, w "Lalce" mamy ich niespełna tysiąc. Nawet nie chcę sobie wyobrażać, jakby to wszystko wyglądało gdybym musiał za każdym razem pukać w ekran aby je przeczytać.

Drugą szalenie istotną kwestią jest możliwie jak najszybszy dostęp do definicji słowa w słowniku języka polskiego. Tutaj wystarczy że stuknę w wybrane słowo i bez zbędnych ceregieli otwiera mi się słownik.

Sam proces dodawania adnotacji w tekście (wraz z komentarzami) jest równie wygodny i błyskawiczny. Tworzone są przejrzyste pliki tekstowe, które automatycznie (FolderSync) trafiają na Dropboxa.

To wszystko (i wiele innych, mniej istotnych szczegółów) sprawia, że jak dla mnie nie ma już odwrotu i nie wyobrażam sobie pracy bez AlReader'a i jego androidowych przyjaciół.

Opinia taka jest według mnie nieco krzywdząca. Wydaje mi się że na podstawie systemu tworzonego wspólnymi siłami ludzi z Google'a, Della, Intela czy NVIDII też da się zrobić "porządny" system.
To co Ty nazywasz pójściem na skróty, dla mnie przedstawia w sobie całe piękno idei Wolnego Oprogramowania: po co tworzyć od nowa coś, co już istnieje.


Oferuje coś ogromnie ważnego - wolność, wolność w wyborze najbardziej odpowiadającego nam programu do czytania. Dzięki temu łatwo jest znaleźć program gdzie nie trzeba walczyć ze zbyt skąpymi ustawieniami interlinii, marginesów czy brakiem reguł dzielenia wyrazów dla naszego języka.

Spodziewam się także, że znajdą się osoby zadowolone z tego, że mogą uruchomić na czytniku aplikacje Amazon Kindle, Książki Google czy Legimi.

A jako że czytanie to nie tylko e-booki, zawsze można skorzystać z któregoś z popularnych narzędzi do konsumpcji treści jak Feedly, Instapaper czy Pocket.

@athame
Interesują mnie punkty 1-6 z pierwszego postu do wykonania dla KPW2.
Możesz zrobić mały toturialik, ewentualnie podać link do wykonania powyższych udogodnień ?

No ale chyba pozbycie się z kodu (czy też na etapie kompilacji systemu) zbędnych rzeczy nie stanowi aż tak wielkiego problemu.

Wydaje mi się że dalsza dyskusja w tym temacie nie ma sensu. Ty możesz jedynie dalej teoretyzować, a ja od roku korzystam z Androida na czytniku i nie mam z nim najmniejszych kłopotów. Za każdym razem gdy mam ochotę poczytać, włączam czytnik i czytam, nie przejmując się genezą powstania Androida.


Bo wolność to w ogóle nie jest łatwa rzecz. Ale zapewniam Cię, że gdy się ją już osiągnie (w tym wypadku mówimy rzecz jasna o idealnym programie do czytania ) satysfakcja jest przeogromna.

Nie wierzę że to napisałeś.

Po każdej aktualizacji systemu od Amazonu, trzeba wszystkie udogodnienia wgrywać od nowa, a sam JB wymaga rozkręcania czytnika?
Pisząc o lepszych efektach miałeś na myśli używanie KOReadera, co do którego stabilności sam autor jest, delikatnie mówiąc, dość sceptyczny?

Wybacz mi ten post ale nie mogłem się powstrzymać, czytając o preparowaniu pliku MOBI do wyłączania światełka - to jest wprost genialne!

Świadomy jestem, że każdy sprzęt ma swoje wady, wiem że ogromna większość ludzi nie potrzebuje żadnego JB aby cieszyć się swoim Kindlem. Gdyby nie to, że tak ostro krytykujesz inne rozwiązania nigdy bym czegoś takiego nie napisał.

O wersji na Kindle możesz zapomnieć; AlReader nie jest programem Open Source.

Co do możliwości programu to pewnie łatwiej byłoby napisać czego on nie potrafi.
Tutaj masz listę: http://alreader.com/?lang=en

Pisząc o przyjaciołach miałem na myśli inne wykorzystywane przeze mnie aplikacje (menedżer plików, słownik Fora Dictionary, FolderSync, Uptimer, itd.)

Cóż, najlepiej by było gdybyś sam pobawił się chwilę tym programem. Podejrzewam że w miliardzie aktywnych użytkowników Androida znajduje się któryś z Twoich znajomych.

Dla mnie AlReader to nie kolejny program do czytania, a platforma na podstawie której z w pełni konfigurowalnych klocków, każdy może zbudować czytnik swoich marzeń.

Dla przykładu weźmy pasek statusu. To my decydujemy czy chcemy tam widzieć informacje o autorze, tytule, rozdziale, numerze strony, procencie zaawansowania, stanie baterii, zegarze, itd. To samo tyczy się panelu z ikonami, gdzie do dyspozycji mamy kilkadziesiąt opcji, takich jak skok do następnego rozdziału, różnego rodzaju operacje na tekście, skok do spisu treści czy zakładek. Myślę, że rozumiesz już o co mi chodzi. Nieograniczone możliwości konfiguracji dotyczą każdej części tego programu.

Przejdźmy do konfiguracji gestów i stref dotyku. Chcesz by stuknięcie w pasek statusu otwierało spis treści - proszę bardzo. Chciałbyś regulować natężenie światełka przesuwając palcem z lewej strony ekranu, a wielkość czcionki z prawej - nie ma sprawy. Chcesz aby kliknięcie w słowo momentalnie otwierało słownik, a przytrzymanie palca na nim otwierało (też konfigurowalne) menu akcji - to też da się zrobić. Dochodzą do tego jeszcze gesty dwoma palcami, dziewięć stref dotyku, itd, itd.

Wiadomo, że każdy z takich programów w mniejszym lub większym stopniu pozwala nam dostroić wygląd tekstu do naszych potrzeb. Kilka z tych opcji posiada nawet ten zainstalowany w Kindle. Jednak to co na tym polu proponuje nam AlReader przechodzi wszelkie granice. Siedem poziomów grubości znaków, kilkanaście opcji dla ich szerokości, szerokość wcięcia dla pierwszej linii, odstęp między akapitami, czcionka inicjału, kerning, hinting, dithering, to tylko wybrane, w większości unikalne opcje jakie mamy tutaj do dyspozycji.

Osobny rozdział stanowi widok biblioteki. To co mi się w nim podoba to jego bazodanowy sposób działania. Przytrzymując palec na książce możemy szybko przeskoczyć do widoku wszystkich książek tego autora. To samo tyczy się serii wydawniczych czy cykli. Książki możemy też sobie przefiltrować wg. kryteriów takich jak gatunek, rok wydania, itp.

Szukając dalej unikatowych możliwości AlReadera należałoby jeszcze wspomnieć o obsłudze katalogu sieciowego ODPS a także o możliwości tworzenia profili dla ustawień - rzecz nie do przecenienia gdy z czytnika korzysta więcej niż jedna osoba.

Tematu na pewno nie wyczerpałem, ale myślę że znalazło się tu parę rzeczy niewystępujących w FBReaderze, nie wspominając już o Kindlu.

A ty (jeśli można wiedzieć) jaki masz telefon? Pytam, bo trochę się z Tobą droczyłem o tym JB Kindla, a sam nie wyobrażam sobie mojego smartfona bez jailbreaku.

Nie ma co ukrywać, problemy z baterią są z pewnością piętą achillesową Onyx'ów z Androidem. Mój czytnik, przy dobrych wiatrach działa na jednym ładowaniu ok. 3 tygodni.

Co do szpiegowania, to nie miejmy złudzeń, problem jest powszechny i na pewno nie dotyczy tylko urządzeń z Androidem. Daleko nie szukając, myślę że dużo prawdy jest w nazwaniu pewnej firmy "policją myśli."

Czy można to zrobić na Paperwhite (firmware 5.4.3.2) korzystając z usbnetwork (bez otwierania czytnika)?
Gdy wchodzę do folderu /usr/java/lib/ to nie ma tam folderu „dictionaries”.

Nie mogę się doczekać tego tutoriala krok po kroku, bo brzmi to niezwykle interesująco.
Osobiście wierzę, że w przyszłości czytniki będą miały obsługę dzielenia po polsku wbudowaną i nie trzeba będzie dodawać żadnych znaczników dzielących, które niepotrzebnie śmiecą w kodzie i powiększają objętość plików. Ale na razie pomysł z wgraniem słownika dzielenia i – co ważniejsze – jego poprawne działanie bardzo pozytywnie na mnie działa.

Wspaniale. Będę czekała na informację.
Być może słowniki dodano w jednym z nowszych uaktualnień, które oprócz nowych możliwości zablokowały tradycyjny JB (bez rozbierania).


Wiem, wiem – spokojnie poczekam.