„Fraszki igraszki” Witolda Oleszkiewicza to już czwarta część okazałego zbioru poetyckiego. Autor skromnie podkreśla, że jego dziełko nie jest prawdziwą dorosłą i poważną poezją, ale poszczególne utwory niosą w sobie estetyczną wartość i przede wszystkim filozoficzne przesłanki do refleksji nad wieloma dotykającymi nas w życiu abstrakcyjnymi pojęciami, na które często staramy się sobie odpowiedzieć pogrążeni w przyziemnej, bytowej codzienności. Każdy z nas od czasu do czasu wznosi wzrok gdzieś do nieba, ponad drzewa i budowle, aby zastanowić się nad celem życia, ludzkim losem, czy czymś takim jak przyjaźń i bieda na świecie.

„Fraszki igraszki cz. IV” proponują nam zamyślenie i konwersację na takie tematy jak samotność, dusza, bieda, nasz los, sumienie czy inne. Utwory Witolda Oleszkiewicza dostarczają pożywki wszystkim ludziom wrażliwym i myślącym, którzy zastanawiają się i zadają sobie pytania o sens życia, znaczenie przyjaźni czy wymiaru ludzkiej samotności. Biorąc ten fakt pod uwagę na pewno warto polecić je wszystkim, nie tylko tym kochającym poezję. Od czasu do czasu warto w zaciszu swego domu przeczytać kilka fraszek czy sentencji z tego zbioru i pomyśleć o tym co autor miał na myśli i co my o tym sądzimy.