Treść „Dysonansu” stanowi zbiór przemyśleń na temat życia i człowieka, w tym relacji międzyludzkich oraz obowiązującego współcześnie systemu wartości. Bohaterem jest zmęczony życiem mężczyzna w średnim wieku, który swoją frustrację przelewa na papier, notując wszystko to, o czym pomyśli w danej chwili. „Autor z jednej strony poszukuje własnego „ja”, starając się odkryć prawdę wewnętrzną, z drugiej – odsłania przed czytelnikiem marność otaczającego świata. Po przeczytaniu dzieła, nie można nie zgodzić się ze stwierdzeniem, że rozwój cywilizacji i tempo współczesnego życia podążają w złym kierunku – coraz mniej ważne prawdziwe wartości kulturowe spychane są na bok przez zwykłą chciwość. Problematyce utworu podporządkowana jest jego konstrukcja – dwupłaszczyznowość kompozycyjna podkreśla samotność bohatera, a także trzyma czytelnika w napięciu do ostatnich stron. Całość jest spójna, napisana w sposób jasny i przejrzysty, co sprawia, iż utwór łatwo się czyta. Sprawne przemieszczanie się pomiędzy różnymi odmianami języka – od języka ogólnego do potocznego, mającego oparcie w gwarach młodzieżowych, z jednej strony decyduje o wartości stylistycznej utworu, z drugiej – sprawia, iż jest on bliski czytelnikowi, zwłaszcza młodemu, który odnajduje w powieści język, jakim na co dzień posługuje się w grupach rówieśniczych. Strona językowa powieści połączona z interesującymi przemyśleniami autora czyni utwór niezwykle wartościowym. Z pewnością znajdzie on szerokie grono odbiorców” – zauważa Lucyna Sikorska, doktor w Instytucie Nauk Humanistycznych Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Chełmnie.