Hip-Hop zdobywa coraz większą popularność. Podobnie trochę jak jazz, staje się tyglem do mieszania różnych, innych gatunków muzycznych. Dzięki swojej popularności pozwala pokazywać wszelkie eksperymenty od razu szerokiemu odbiorcy. Tradycyjnie rap, od którego wywodzi się kultura hip-hopu, główny nacisk kładł na teksty. Muzyka sprowadzona była do monotonnego akompaniamentu opartego na kilku bitach. Teksty w hip-hopie (włączam w to rap, który ma swoje miejsce nadal) współczesnym ustąpiły trochę muzyce, ale w dalszym ciągu są najważniejsze.

Polski hip-hop jest lokalnie osadzony w tradycji disco-polo, co w połączeniu z rapem i najnowszymi tendencjami z USA generuje bardzo specyficzną mieszankę. Podobnie specyficzny w Europie jest jeszcze hip-hop francuski. Bije na głowę Polaków wokalnie i muzycznie (za sprawą czarnych imigrantów z Afryki).
Na pocieszenie można stwierdzić, że Polacy są najmocniejsi teraz w Europie w innej dziedzinie kultury hip-hopu - w breakdance.

Wracając do muzyki to należy stwierdzić, że na scenie polskiej dzieje się teraz bardzo dobrze. Jak grzyby po deszczu pojawiają się nowe zespoły, a poziom starych ciągle rośnie. Wśród publiczności wyróżniam 2 tendencje: jedni słuchają utwory hip-hopowe ze względu na muzę (taniec), inni ze względu na teksty (przekaz treści).

Chciałbym w tym miejscu przyjrzeć się głównie warstwie tekstowej utworów hip-hopowych, szczególnie polskich wykonawców. Może jakaś analiza? Biorąc pod uwagę, że wielu wykonawców ukrywa się w totalnym podziemiu, może w tym miejscu warto powiedzieć o tych najbardziej interesujących (linki + własna opinia), znajomych, albo spotkanych w internecie. Może ogłosić jakiś konkurs? Ranking?

na początek polecam wszystkim:
http://www.youtube.com/watch?v=JGbOuZww14g
- tym razem z USA, ale mam więcej takich rodzynków. Ten rodzynek dedykuję wszystkim Paniom na forum

No, to poprawiłem Twoją ankietę tak, bym mógł sobie zagłosować.

Szkoda, że tego ze mną nie uzgodniłeś. Ten wątek jest przeznaczony dla sympatyków tego gatunku muzycznego. Teraz ma zmieniony sens. Jeśli lubisz coś innego to przecież możesz otworzyć adekwatny temat Ale skoro już tu trafiłeś i "posprzątałeś" to przynajmniej uzasadnij swój negatywny stosunek do hip-hopu. Sam jestem ciekawy


Poprawka:
Masz rację, najlepiej gdy temat będzie przeznaczony dla wszystkich - dyskusja będzie bardziej interesująca. Podtrzymuję, że jestem ciekawy dlaczego nie lubisz hip-hopu.

To, że ktoś nie słucha hip - hopu, nie oznacza jednocześnie, że ma do niego stosunek negatywny. Ja sam raczej nie przepadam, za tym gatunkiem, i dlatego zaznaczyłem opcję nr 4. Są jednak pewne grupy i wykonawcy, raczej z pogranicza hip - hopu, których zdarza mi się słuchać, i podstawowym kryterium - zresztą nie tylko w kwestii tego gatunku - jest dla mnie poziom i siła przekazu tekstów. W hip - hopie o muzyce, jako takiej, nie ma za bardzo mowy, bo co tu dużo powiedzieć o bitach, bassach i samplach Tak czy owak: hip - hop z dystansem, jeśli już to ten z dobrym tekstem tzn. jak najmniej pełnych samozadowolenia i samouwielbienia tekstów typu: "...jestem tu już od X lat...", oraz tych o paleniu, piciu, bujaniu drogimi brykami i braniu na ich tylnich siedzeniach suczek

Zmieniłem zdanie. Zgadzam się z Wami.
Pojawienie się w temacie ewentualnych oponentów doda "pieprzu" i podniesie temperaturę wypowiedzi



To jest właśnie fenomen hip-hopu, który łączy się z innymi gatunkami, albo do nich przenika. Ja sam najchętniej słucham klasyki, lub jazzu i cieszę się, że hip-hop nie stał się gatunkiem hermetycznym, co skazywałoby go na szybki koniec. Szczególnie interesujące jest połączenie z jazzem i funk (jak dla mnie).


Tu bym się nie zgodził, sam zajmuję się aranżacjami i nagraniami różnych gatunków muzycznych i z punktu widzenia warsztatowego odnotowuję coraz więcej bardzo zaawansowanych pomysłów w hip-hopie. Oczywiście estetyka, styl to rzecz upodobań. Niestety w polskich stacjach radiowych przeważają manieczki.


Też tak myślę i mam wtedy problem jak z piękną, nowo poznaną panną, która akurat pechowo nie grzeszy inteligencją

Po pierwsze - temat ma ten sam sens, pozwala jedynie osobom, które nie słuchają hip-hopu, na zagłosowanie. Ani ja tam nie wpisałem "hip-hop jest dla dresów", ani "słucham tylko dobrej muzyki". Dorzuciłem opcję, która oznacza tyle, co "nie dotyczy".


To dość złożona kwestia jednak. Po prostu nie bawią mnie już wypowiadane po prostu słowa, bowiem nie odbieram hip-hopu jako śpiewu. Nie zmienia to faktu, że lubię posłuchać kilku utworów Eminema - ale to tylko wybrane utwory, zatem uważam, że gdybym się na ich podstawie wypowiadał, zdecydowanie zafałszowałbym wyniki. Dawniej zdarzyło mi się słuchać paru utworów Paktofoniki (bo ja wiem, z 7-9 lat temu?), jeszcze wcześniej kilku kawałków Liroya czy Karramby czy kto tam jeszcze był na rynku dekadę temu.

Obecnie słucham wybranych kawałków popu, które wpadły mi kiedyś w ucho, oprócz tego rocka i różnych odmian metalu - skąd dość daleko mi do hip-hopu, nieprawdaż?

Co rozumiesz przez / nie bawią mnie już wypowiadane po prostu słowa / ?
Przepraszam, że tak cisnę, ale bierze się to z tego, że ciągle mam burzliwe dyskusje z kolegami na temat treści i formy ich tekstów. Ja osobiście większą wagę przywiązuję do muzyki. Przyzwyczajenia z jazzu i klasyki.
Kiedyś zdobyłem się na analizę tekstów popularnych raperów amerykańskich - masakra. Odebrałem to jako anty-poezję, w dodatku całkiem brakowało sensu. Przynajmniej tak trafiłem.
Szukam wypowiedzi na ten temat, gdyż sam czuję się zupełnie niekompetentny. Trudno coś znaleźć - jakieś analizy, poglądy, opinie (chyba, że źle szukam).

Przykładowy tekst polskiego wykonawcy z 2006 r:

Jeśli kocham twój hip hop to się z pewnością o tym dowiesz
Nie wystarczy kogoś poznać, a gdy znasz już dobre powiedź
To co robisz uświadomisz sobie parę ważnych rzeczy
Bez włażenia w dupę człowiek powie, więc uwierzysz
Są jeszcze ludzie w Polsce, znają kawał rap historii
Zaczynali od przegrywek a nie CD w czystej folii
Są tacy pasjonaci, których ten stan boli
Że większość super MC dla pieniędzy się w tym szkoli
To jedyna motywacja, bo gdzie byłeś w dawnych czasach
Chociaż by z pięć lat temu, mówisz, że dupę zawracam
Kiedy nie było przemysłu kim byłeś punkowcem?
Teraz hip hopowcem, kserowanym gotowcem
Nikt nie będzie cię kochał, dla mnie to radocha, szlochaj
A ten co jest naprawdę przyzna rację mi w wywodach
No chyba, że się boi, swej opinii nie narazi
U ludzi z środowiska, którym nie chce zbytnio kadzić
I jak reszta wróg gracie, tak telewizyjna kurwo
Pajac zbiera hip hop, kłamie więc jadę z nim równo
Źle trafiłeś palancie, co czternaście lat w tym siedzisz?
Łżesz ludziom prosto w oczy, więc jak mógłbym ci uwierzyć
Jak faktyczni bohaterzy pokroju druha Sławka
To elita, mały procent, to bardzo mała dawka
Lecz skuteczne antidotum, on otruwa ludzkie dusze
To człowiek od hip hopu, o tym gościu wspomnieć muszę
I gdyby każdy z was chociaż trochę znał te rzeczy
To ten hip hop by nie kulał tylko się rozwijał, cieszył
Co na topie wchłoną przemysł, nie zbyt dobra puenta
Ziomuś jeszcze jedno, w rapie nie chodzi o skręta
Pamiętaj anemik, umiejętności rzecz święta
Ziomuś jeszcze jedno, w rapie nie chodzi o skręta

kolejny utwór (współczesny z USA): http://www.youtube.com/watch?v=DZFXcvtQsFE

A, przepraszam, która część jest niezrozumiała? Jako dziecko lubiłem jeszcze jak oni sobie te słowa wypowiadali/wykrzykiwali/wyrapowywali/wyhip-hopywali do muzyki, teraz wolę jednak śpiewanie. Ot, just not my cup of tea anymore.

Hip-hop to nie moja bajka, zupełnie. W mojej bogatej - mówiąc nieskromnie - muzycznej biblioteczce jest tylko jedna płyta hip-hopowa, która znalazła się tam przez przypadek, ale spodobała mi się, więc jej nie wyrzuciłem (nie mam uprzedzeń, tylko dobrze zdefiniowany gust muzyczny). Nawet ostatnio jej słuchałem, znowu przypadkowo wpadła mi w ręce.

Przesłuchałem oba kwałki, które podlinkowałeś i mam jeden komentarz: tekstowo jest to proste, wręcz prostackie. Na poziomie napalonych dzieciaków z gimnazjum / liceum. Romantyczny tekst o miłości - pozwól, że w wolnym przekładzie napiszę to, co udało mi się zapamiętać po jednym przesłuchaniu: "są twoje urodziny, siedzimy na kanapie, ty chcesz akcji, proszę bardzo - zmieniamy pozycje, smakujesz jak batonik czekoladowy, zamknij oczy to pogmeram ci między nogami na mojej kanapie, na stole kuchennym, co prawda chcialaś kwiaty, ale dostałaś mnie - i sex na urodziny, sex na urodziny, sex na urodziny...". OK, koniec. Miliony nastolatków nie mogą się mylić. Dalszy komentarz: zbędny...

Podoba mi się za to muzyka, jest zaskakująco dobra. Niestety, dla mnie warstwa tekstowa jest równie ważna jak muzyka, dlatego właśnie nie jestem fanem hip-hopu. Nazwijmy to tak - jestem za stary/za bardzo zramolały/za mało młodzieżowy na taki przekaz.

Cholera, a mnie się wydawało, że miał swój boom u nas już jakoś na przełomie wieków. Ale nie śledzę rynku to nie wiem.

Mógłbyś wyjaśnić zwrot "osadzony w tradycji disco-polo"?

Odnoszę kompletnie odwrotne wrażenie. Wartościowych składów jest coraz mniej, pełno natomiast gówniarskich głupot typu Firma i to ich całe JP oraz głupiutkich tekstów Tedzika. Polska scena to dla mnie stare czasy - Kalibra, WYP3, Paktofoniki. Potem był Grammatik, trochę Molesty i WWO dla niegrzecznych chłopaków, a potem wszyscy zaczęli robić solówki i wtedy zaczęło się już wszystko powoli psuć. Właściwie jedynymi na dziś wartościowymi polskimi raperami są Eldo i OSTR. Podoba mi się również Gural za fajną muzę na imprezy oraz od czasu do czasu Sokół za teksty rozwalające mózg (aczkolwiek jego ostatnie wybryki rodem z PROSTO są ... proste).

Jeśli chodzi o sedno sprawy - rozróżnijmy muzykę do rozrywki i do refleksji. Nikt normalny nie będzie tańczył i bujał się przy tekstach Eldo - bo on najczęściej mówi o sprawach ważnych. Natomiast przy 50-cencie (bo to chyba o nim mowa?) można się już pobawić i potańczyć z kobietą.

Boom trwa,a hip-hop umacnia się jako zjawisko już nie tylko muzyczne. Można obecnie mówić o pojawieniu się "kultury hip-hopowej" (tak naprawdę to jest subkultura).

Disco-polo to nie tylko muzyka, ale szersze zjawisko społeczne w Polsce. Tak naprawdę to symbol kiczu i prymitywizmu w sztuce. Można wyodrębnić wspólne cechy słuchaczy i twórców tego gatunku. Stanowią oni znaczną grupę w naszym społeczeństwie. Cechy te można odnaleźć wśród wielu twórców i słuchaczy z kręgu polskiego hip-hopu - stąd to porównanie. Tak naprawdę pomimo zmieniającej się mody słuchacze prymitywnego polskiego hip-hopu i disco-polo (apogeum rozwoju w latach 80) maja wspólny mianownik, bądź są to dokładnie te same osoby. Wielbiciele kiczu są na tyle liczni w naszym kraju, że ciągle pojawiają się "artyści" pragnący zaspokoić ich gusta (zarobić kasę na nich).

Sprawdźcie nową płytę OSTR bity masakra <zakochany>, tekstowo gorzej.
Słuchał ktoś z Was Słonia(WSRH)? Lubi ktoś klimaty horrorcore?

Kupujcie polskie rap płyty

Syn mojej koleżanki nagrał właśnie fajny utwór. Raczej nie słuchałam tego typu muzyki, bo mnie qrwy itd w nadmiarze denerwowały. On ma opinię, że się nie wybije bo jest za grzeczny. Ale jego tekst i muzyka bardzo mi sie podoba.

Oceńcie sami https://www.youtube.com/watch?v=gB6XYFYxmu8

Ja kupuje dużo polskich rapowych płyt i w sumie dużą uwagę przykładam zarówno do warstwy tekstowej jak i do lirycznej

Starsze pokolenie doceni treść, przekaz bo zawsze utożsamiali się z tymi problemami. Młodzi stawiają na formę, liczy się muzykalność. Szkoda, bo od tego była muzyka pop.