Lauren Weisberg jest amerykańską pisarką i autorką trzech powieści, za które otrzymała niebotyczne honoraria. Przez rok pracowała jako asystentka Anny Wintour, naczelnej amerykańskiej edycji Voug’a. Swoje doświadczenie wykorzystała do napisania powieści „Diabeł ubiera się u Prady”, na podstawie której powstała później ekranizacja o tym samym tytule, z fantastyczną kreacją Meryl Streep, w roli tytułowego Diabła.

Powieść Weisber opisuje rok z życia Andrei Sachs, dziewczyny z małego miasteczka, której od razu po collegu udaje się zdobyć pracę za którą „miliony dziewczyn dałoby się zabić”. W trakcie rozwoju akcji, owe zdanie przewija się wielokrotnie, ale za każdym razem nabiera ono dla bohaterki nowego znaczenia, została ona bowiem prywatną asystentką najbardziej wpływowej kobiety w świecie mody – Mirandy Priestli, redaktor naczelnej "Runaway" Elias-Clark. Posada ma jej zapewnić drzwi otwarte do każdego innego wydawnictwa, a w szczególności wymarzonego „New Yorker’a”, jedynym warunkiem jest wytrwanie przez rok pod rządami diabolicznie wymagającej szefowej. Zadanie, które w początkowym odczuciu wydaje się być banalnie proste, już pierwszego dnia zderzenia z rzeczywistością, zaczyna nastręczać pewnych trudności. Nieobyta w branży Andrea musi odnaleźć się w świecie mody, który jej nie interesuje i którego nie rozumie. Żyjąc pod ciągłą presją sprostania wymogom stawianym co do wyglądu, szczupłości i zaangażowania, wykonując służalcze polecenia szefowej, słowem „z piekła rodem”, która w swojej arogancji nie zwraca uwagi na nic, co nie dotyczy jej osoby, dziewczyna powoli zaczyna zatracać siebie dla celu, który zatarł się gdzieś w ogromie poświęconych dla niego środków.

Kiedy sięgałam po książkę, byłam już zapoznana z fabułą filmu, który choć wydał mi się absurdalny, w pewien sposób urzekł mnie swoją aktualnością i realnością. Zimna, wyrafinowana Miranda Priestli, choć arogancka i zapatrzona w siebie, została pokazana jako kobieta sukcesu, która poświęciła całe swoje życie dla sukcesu, który nie przyniósł jej nic poza sławą i odrobiną złudnego splendoru. Wzbudziła moją sympatię i w pewien sposób współczucie, gdy została ukazana w dwóch bardzo ludzkich akcentach, przedstawiających ją jako kobietę samotną, której praca wypełnia całe życie i bez której nie istnieje. Niestety filmowa Miranda nie ma nic wspólnego z książkowym pierwowzorem. Na próżno szukać w książce „ludzkich” odruchów, gdyż takie nie zostały przez autorkę uwzględnione. Co sprawia, że niska wychudzona kobieta budzi strach i podziw równocześnie? Książka skupia się na pytaniu – ile człowiek jest w stanie poświęcić aby osiągnąć upragniony cel, ukazuje „miliony pustych dziewczyn”, które marzą i gdy przyjrzymy im się bliżej, zauważamy, że jedyną głupotą owych wychudzonych, przegłodzonych „pustych” panien, są właśnie marzenia. Powieść została napisana w sposób humorystyczny i nie jest głupim czytadłem o świecie mody, jak przedstawia to film, nie posiada hollywoodzkiego happy endu. Czyta się bardzo dobrze, lekko i z nie małym zainteresowaniem. Nie jest to może pozycja najwyższych lotów, ale zbieranina absurdów zamknięta w jednej pozycji może być miłym przerywnikiem. Polecam.

Zgodnie z sugestią Rudi w nagrodę za dobrą recenzję usuwam z Twojego konta ostrzeżenie. Miłego dnia i korzystania z biblioteki, ponieważ dzięki temu masz do niej dostęp.

Książkę "Diabeł ubiera się u Prady" przeczytałam po oglądnięciu filmu. Chciałam sie przekonać czy jest tak samo dobra jak film (bo film bardzo mi się podobał, a w szczególności kreacje Meryl Streep i Anne Hathaway), i nie zawiodłam się.
Lauren Weisberger przedstawia nam młodą dziewczynę, początkującą dziennikarkę, która chce pisać dla znanych, poważanych magazynów. Chcąc spełnić swoje marzenia rozpoczyna pracę w "Runaway" (gazecie o modzie), jako druga sekretarka redaktor naczelnej Mirandy Priestly. Na tym stanowisku musi utrzymać się minimum rok, a wtedy drzwi wszystkich gazet będą stały dla niej otworem.
Przez ten okres Andrea musi sprostać wymaganiom Mirandy, wszystkie jej zachcianki muszą być spełnione, czasem bardzo absurdalne. Możemy obserwować jak Andrea pod jej wpływem zmienia się nie tylko wizualnie. Przechodzi prawdziwą szkołę życia, w ciężkich momentach nie załamuje rąk, uczy się radzić sobie w ekstremalnych sytuacjach. Cały dzień jest podporządkowany Mirandzie, przez co Andrea zaniedbuje rodzinę i przyjaciół. Nadchodzi w końcu moment w którym musi wybrać, co jest w jej żuciu najważniejsze, kariera czy własna droga życiowa.
Autorka przdstawia nam mało znane środowisko, i dlatego też książka ta jest warta przeczytania. Można poznać prawa rządzące tym światem, jak ważna jest hierarchia i znajomości. Rzadko liczy się tutaj inteligencja, lecz wygląd i bezwzględnie rozmiar "0". Moja ocena 4/5.[/quote]

Lauren Weisberg w swojej książce pokazała przede wszystkim, że życie i rzeczywistosć piszą najlepsze scenariusze i najznakomitsze książki. Historia Andrei Sachs to jednoczesnie hitoria setek dziewcząt marzących o karierze dziennikarskiej. Niestety drzwi do wymarzonego "New Yorkera" nie stoja jeszcze dla niej otworem. W zamian za to trafia sie okazja do pracy w popularnym magazynie "Runaway", który Andrea poczatkowo traktuje jako cos w rodzaju treningu przed "prawdziwym" dziennikarstwem. Okazuje się jednak, że czeka ją niemała harówka, w żadnym stopniu nie należąca do kategorii lekkich, łatwych i przyjemnych. Andrea dzięki swojemu zaangażowaniu, dostaje stanowisko przy boku despotycznej redaktor naczelnej. Szybko jednak okazuje się, że praca wprawdzie przynosząca wiele korzysci (czółenka od Jimmy'ego Choo i mnóstwo przydatnych znajomosci) wymaga jednak wielu poswięceń. Andrea musi stanąć przed wyborem między lojalnoscią, a przyjaźnią; między karierą a miłoscią.

Według mnie powiesc, mimo iż lekka w lekturze otwiera oczy na pewne ważne kwiestie związane z dzisiejszym swiatem. Pokazuje jak bardzo człowiek podatny jest na zawieranie wygodnych kompromisów, które przeczą jego poglądom. W skali od 1 do 10 6,9.

Najpierw oglądnęłam film Potem sięgnęłam po książkę. Na początku uważałam, że film z Meryl Streep jest bezkonkurencyjny, ale po przeczytaniu książki stwierdziłam, że tradycyjnie wygrywa powieść! Tyleż więcej w niej fascynujących szczegółów, których brakło w filmie... Polecam wszystkim

Edit by Mori: Recenzja nie spełnia wymogów regulaminu. +1