Autor: Agnieszka Topornicka
Tytuł: Wakacje od życia
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Stron: 432
ISBN: 978-83-7839-282-8

Opis wydawnictwa:
Ameryka lat 90. XX wieku. Ostatnie dni przed inwazją telefonów komórkowych i Internetu. W radiu gra Nirvana, wszyscy oglądają serial „Przyjaciele”, a podarte fabrycznie dżinsy dopiero wchodzą w modę. Do grupy młodych Polaków, mieszkających na jednym osiedlu w małym miasteczku, które od Nowego Jorku dzieli szerokość rzeki Hudson, dołącza pewnego wrześniowego dnia Nowa – dziewczyna, która pragnie przeżyć swoją amerykańską przygodę, nie spodziewając się, że właśnie rozpoczęła pełną wyzwań podróż do prawdy o sobie.
Jak za czasów studenckich, Nowa dzieli mieszkanie z B., ekscentryczną przyjaciółką spod osiedlowego trzepaka, która marzy, by zostać aktorką, ale nie ma odwagi porzucić bezpiecznej i dobrze płatnej pracy w kancelarii adwokackiej. Lokum na piętrze wynajmują abnegat Hans i ambitny komputerowiec Jadzia, dwaj młodzi mężczyźni, których z pozoru różni wszystko, a jednak przyjaźnią się na śmierć i życie; po drugiej stronie podwórka rządzi Edytka, matka-Polka o niespożytej gastronomicznej energii, niezłomnych zasadach moralnych i ukrytych biznesowych ambicjach. Kiedy Nowa dostanie pierwszą pracę jako „niania na Manhattanie”, czeka ją konfrontacja z polskimi stereotypami na temat Ameryki, własnymi lękami i niespodziewaną miłością, która postawi ją przed najtrudniejszym emocjonalnym wyborem, gdy „wakacje od życia” okażą się po prostu – życiem.

Recenzja:
Bardzo sentymentalna podróż, trochę w czasy dzieciństwa, w te lata 90, które ledwo pamiętam, a trochę wgłąb siebie. Zetknięcie Nowej ze światem kapitalizmu, jej zdziwienie nad rzeczami, do których my już przywykliśmy z jednej strony jest zabawne, a z drugiej każde sobie przypomnieć, że przecież nie zawsze tak było. Co jest ciekawe to zetknięcie norm moralnych, którymi z jednej strony bohaterka jest wstrząśnięta, z drugiej zafascynowana. Bardzo ciekawy jest też obraz amerykańskiej Polonii.

Moja ocena: 9/10

Własnie jest w drodze do mnie

brzmi ciekawie teo-meteo, - już masz? czytsałaś/eś?

Wakacje od życia mam już przeczytane od tygodnia.
To jest chyba jedyna kobieca literatura, która mi się podoba. Może dlatego, że tam zawsze coś się dzieje ciekawego. Nie ma samej miłości i klimatów romantycznych tylko jest realne życie i w tym wypadku wątek emigracji.

Już nawet zapomniałam
Książka bardzo szybko i lekko się czyta, mimo, że początkowo nijaka bohaterka nie zyskała u mnie zbyt duzo sympatii! Pochłonęłam w 3 wieczorki. Lekkim sentymentem przejęły mnie wspomnienia lat 90-tych, świetne odniesienia do teraźniejszości - choćby o mokrych chusteczkach i ręcznikach papierowych, których wtedy u nas nie było, a dzis nie wyobrażam sobie życia bez nich!