Pewnie kazdy zna ta ksiazke, ale mimo to napisze jej skróconą recenzje. Historia chlopca w wieku młodzieżowym, który jest czarodziejem. Dowiaduje sie o tym dopiero w swoje 11 urodziny. Przez 10 lat wychowywany byl w nieświadomości na swój temat u wujostwa. Jego rodziców zabil slynny czarnoksiężnik "sam-wiesz-kto", czyli inaczej mowiac "Voldemort". W dniu, w ktorym zabil rodzicow Harrego, probowal zabic rownież 1 rocznego chlopca. śmiertelne zaklecie odbilo sie i trafilo rykoszetem w czarnoksieznika ktory nie zginal ale utracil swa moc. Teraz gdy Harry idzie do szkoły magii i czarodziejstwa w Hogwarcie, Voldemort próbuje na wiele sposobow odzyskac dawna potege oraz zemscic sie na chlopcu przez ktorego stracil tak wiele. Ale czy napewno chodzi tylko o to? Mimo ze tyle pozornie w niej fantastyki i "nienormalności" to znajdujemy tu naprawde wiele nawiązań do świata w którym żyjemy. Problemy dorastania, miłość, gniew, nienawisc. Wszystkie uczucia dotycza jednego chlopaka ktory jest slawny za cos czego nawet nie dokonal i cos co jest jego przekleństwem. Ksiazka napisana w wybitny sposob, przeznaczona dla młodzieży i dorosłych (pierwsze 2-3 tomy rowniez i dla dzieci). Polecam...

Właśnie ta książka jest doskonałym wprowadzeniem do świata wykrowanego przez J. K. Rowling. To właśnie dzięki tej książce - "Harry Potter i kamień filozoficzny", poznajemy wiekszość pobocznych bohaterów, którzy wpływają na dalsze losy bohatera tytułowego. Poznajemy ich psychike, ich upodobania, poznajemy też miejsca w których bohater spędzał lub spędzi większość swojego czasu. Jednak autorka nie odkrywa przed nami wszystkich tajemnic związanych z tym fantastycznym światem. Ten manewr zmusza nas do sięgnięcia po dalsze części. Zakończenie wydaje się być oczywiste i banalne a i tym razem J. K. Rowling nas zaskakuje. Książka utrzymana jest w tajemniczym, magicznym klimacie i sięgają po nią ludzie w różnym wieku - a to można uznać za sukces. Moja ocena tej książki to 8/10.

Te pytania, na które autorka nie dała odpowiedzi tworzą właśnie tą aurę tajemniczości i sądzę, że był to jej celowy zabieg. Bo czy sięgnąłbyś po kolejne części znając już odpowiedzi na większość pytań? Ja nie, bo moja ciekawość byłaby już wystarczająco zaspokojona a uznając, jak to sam napisałeś, że ta książka jest dziecinna pomyślałabym, że kolejne części też takie będą. O to chodzi w cyklach żeby nie podawać wszystkiego na tacy, trzeba pozostawić miejsce na przemyślenia czytelnika, aby sam próbował zgadnąć jakie sytuacje spotkają jeszcze bohatera a na to właśnie pozwala nam pierwsza część Harrego Pottera. Książka jest dziecinna, bo w moim odczuciu pierwotnym założeniem autorki było to, aby napisać książkę dla dzieci. Pewnie zaskoczył ją fakt, że przyjęła się ona w tak szerokim przedziale wiekowym. Sądzisz, że w tej części przewija się mało bohaterów. Może zbyt mało wnikliwie czytałeś tą książke, lub czytałeś ją tak dawno, że po prostu zapomniałeś. Rodzina Dursleyów, znaczna większość nauczycieli Hogwartu, Hagrid, przyjaciele Harrego oraz jego wrogowie (w tym najważniejsi Śmierciożercy i sam Czarny Pan), większą część rodziny Rona, duchy jak i również drużyna quidditch'a. Było iż tak wielu, że chyba część z nich pominąłeś, jak czytałeś tą książke, albo wypowiadasz się na temat, o którym nie masz pojęcia. Bardziej podręcznik pedagogiki niż książka z gatunku fantastyki? Dobre sobie ... Osobiście nie wyobrażam sobie osoby, która interesowałaby się tym gatunkiem a po "Harrego Pottera i kamień filozoficzny" nie sięgnęła.

''Harry Potter i kamień filozoficzny'' bardzo mi się spodobał. Do lektury tej książki ''zmusił'' mnie syn, który jeszcze nie umiał czytać. Przeczytałam mu ją a potem pozostałe części. Według mnie ciekawsze są części od 5-7 (Zakon Feniksa, Książę Półkrwi, Insygnia Śmierci) jednak nie wyobrażam sobie by ktoś zaczynał lekturę serii o Harrym Potterze od innej książki niż Kamień Filozoficzny gdyż tak jak napisali poprzednicy jest ona wprowadzeniem do tego cyklu. Jak dla mnie nie jest ona dziecinna, wiele się w niej dzieje, może jedynie wstęp jest trochę przydługi. Serdecznie zapraszam do lektury.

Przeczytałam pierwszą część przygód o Harrym Potterze kilkakrotnie, zresztą nie ją jedną...
Wszystkie tomy z serii tworzą całkiem nową jakość - nowy świat, który powoli wciąga. Na początku był zachwyt - pojawił się następca C. S. Lewisa. Później przyszło zrozumienie - świat Rowling jest kompatybilny z naszym. Bohater (bohaterowie) nie walczą ze złem w nieznanej krainie. Oni są tu, w naszej rzeczywistości i teraz. Rowling poprzez znaki, metafory, ale i całkiem czytelne odwołania pokazuje, że zło i dobro jest domeną naszego życia, częścią życia współczesnych ludzi zagubionych pomiędzy karierą, zdobywaniem fortuny i jednocześnie poszukiwaniem szczęścia i miłości. Zrozumiałam już po pierwszym tomie, że Rowling nigdy nie będzie Lewisem, i prawdopodobnie nie o to jej chodziło. Książka - być może napisana z myślą o młodszych dzieciach epatuje językiem dostosowanym do tychże. Rowling jest autentyczna w opowiadaniu historii, która - niby dobrze znana bajka - wciąga po kilku pierwszych stronach. Ani postacie nie są tak zupełnie nowe, ani motyw walki ciemnej strony z jasną nie zaskakuje. Co więc spowodowało, że sięgnęłam po następne tomy? I nie tylko ja - miliony czytelników na całym świecie zrobiły to samo... Myślałam nad tym długo, zdając sobie sprawę, że w każdym z nas tom przygód Harrego Pottera wzbudza inne uczucia - często nieuświadomione, niewyrażone. Tęsknota za byciem niewidzialnym, za posiadaniem mocy jaką daje umiejętność posługiwania się różdżką, umiejętnością latania, kontaktem z magicznymi zwierzętami, dziwnymi istotami, nowymi przygodami - o czymś takim marzyłam będąc dzieckiem. Rowling ucieleśniła poprzez Harrego Pottera tęsknoty wielu ludzi, którzy w głębi duszy nadal są dziećmi. Mały czarodziej stał się niejako współczesnym archetypem człowieka z magicznymi mocami. Jest jeszcze coś - Rowling nieświadomie (lub przeciwnie - bardzo świadomie) pokazuje, że w każdym z nas istnieje ukryty potencjał, z którego często nie zdajemy sobie sprawy, a który może radykalnie odmienić nasze istnienie, stać się zalążkiem wielkiej przygody jaką jest życie.

Ta książka według mnie jest najlepszą z serii. Reszta jest tak naprawdę nie potrzebna i można by na tej pozycji skończyć. Jest to idealna książka dla młodego czytelnika. Szybko się ją czyta, przedstawione są konkrety, wątki poboczne są znikome, a atmosfera jest naprawdę magiczna. Świat czarodziejów ciekawie miesza się ze światem "Mugoli", tak więc w Londynie mamy magiczny, nowy peron, ludzi ubranych w szaty czarodziejów chadzających po stolicy Anglii(sam początek książki), czy też zwierzęce mityczne, które pojawiają się w Harrym Potterze. Cerber i Smok. Książkę czytałem już może nawet z dziesięć lat temu, lecz nadal głęboko w pamięci siedzą mi różne momenty z tej książki. Najciekawszym z nich była wg. mnie łamigłówka o truciznach. Bardzo spodobał mi się pomysł że Mugole mimo wszystko znają się na logice, w czym czarodzieje nie są aż tak dobrzy.

Czytałem kilka razy, bardzo "dziecinna" i lekka lektura, która mimo iż odbiorcą jest młody czytelnik, jest wspaniałą odskocznią od dnia codziennego nawet dla ludzi dojrzalszych Po tej części widać, że była to w zamyśle seria bardziej dla dzieci a nie tak jak późniejsze serie. Mimo wszystko super się czyta i zagłębia w tym fantastycznym świecie.

Nie wiem jak dzieci tę książkę odbierają, bo ja przeczytałam ją jako osoba dorosła i bardzo mi się podobała! Autorka stworzyła czarodziejski świat magii, do którego miło się przenieść i towarzyszyć bohaterom w ich niezwykłych przygodach. Bardzo interesująca i magiczna książka. Mój brat (wówczas 19 letni) dostał tę książkę pod choinkę. Jako osoba lubiąca tylko gry komputerowe i imprezy, nie przeczytał chyba nigdy wcześniej żadnej książki w całości. Tę przeczytał z zainteresowaniem, co uważam za nie lada plus dla tej pozycji Ogromnym atutem jest magiczny świat opisany bardzo barwnie i detalicznie, wiele niesamowitych miejsc i przedmiotów, co świadczy o bujnej wyobraźni autorki Czyta się błyskawicznie,ponieważ akcja wydarzeń nieprzewidywalnych dla czytelnika Jest tak ciekawa,że skupia uwagę!Rozwija wyobraźnię i przypomina jednocześnie jak bardzo ważna jest w życiu przyjaźń

Ksiazka warta polecenia. Przede wszystkim napisana bardzo sprawnie. Nawet dziesieciolatek, nie jest zniechecony jej rozmiarami. Przede wszystkim autorka "przemyca" w zakleciach mnostwo realnej wiedzy ze zakresu laciny. Jej najwieksza zaleta jest wlasciwie jednak podawanie odwiecznych prawd na temat milosci, przyjazni, rodzicielstwa, dobra i zla w sposob przystepny dzieciom. Ksiazka wzbudza chec czytania, ciekawosc, bawi. Dla mlodego czytelnika polecam goraco

Pierwsza cześć przygód Harry'ego jest najlepsza częścią całej serii przygód młodego czarodzieja a to dlatego, ze jest pierwsza. To ona wprowadza nas w niesamowity świat magii, głównie dzięki jedynym w swoim rodzaju bohaterom bo to oni są przewodnikami czytelnika. Bohaterowie jak już wspomniałam są wyjątkowi i to oni dzięki swej wyjątkowości przyciągają. Czytelnik nie może sie doczekać, kiedy znów zasiądzie i będzie miał okazje sie z nimi spotkać. Wprowadzaja nas do świata magii śmiechem ale również tragedią, w książce znajdziemy problemy z którymi borykaliśmy sie będąc w ich wieku i sposoby ich rozwiązania jednak tym razem w świecie magii co oczywiście ma swoje czasami zabawne konsekwencje. Oczywiście książka uprasza w niej wszystko jest proste a mianowicie rozróżnienie dobra i zła, jednakże to nie oznacza, ze bohaterowie serii nie maja dylematów jak pokonać pojawiające sie na ich drodze problemy. Gorąco zachecam to lektury, mam nadzieje ze nie dacie sie zwieść opinia ze jest to książka dla dzieci, prosta, nie przekazującą żadnych wartości, nic bardziej mylnego.

Mi bardzo podobają się książki o Harrym Potterze. "Kamień Filozoficzny" to świetna książka, jednak wolę dalsze tomy. Jednak "Kamień Filozoficzny" to super książka. Bardzo mi się podoba. Jak wszystkie książki J.K.Rowling

Edit by Mori: Tekst nie spełnia wymogów działu Recenzje. +1