Andrzej Sapkowski jest najbardziej znany dzięki sadze, oraz serii opowiadań o wiedźminie Geralcie. Nie oznacza to jednak, że trylogia husycka, której pierwszą częścią jest właśnie "Narrenturm" jest gorsza.
Książka zaczyna się tak jak zapowiada opis na okładce. Już na pierwszej stronie główny bohater wylatuje przez okno, ginie parę osób. Poprostu wstęp jak Hitchcock przykazał. Ale o co tak naprawdę chodzi?
Reinmar Bielau zwany także Reynevanem wpadł w niezle tarapaty i to na dodatek w historycznych czasach. Właśnie zaczęła się wojna z husytami, mamy XV wiek - wiek, w którym wiele się działo i jeszcze więcej ludzi umierało, zwłaszcza w Czechach i na Śląsku, a tam dzieje się cała akcja.
Reynevan ucieka przed rodziną męża swojej kochanki, przez całą książkę jest przez nich ścigany, do pościgu dołącza także Święte Oficjum (Reynevan jest na swoje nieszczeście magiem), a także husyci. Dotego jeszcze próbuje odzyskac swoją ukochanę przez którą wpadł w te tarapaty. Książka jest dość przewidywalna. Ot dorwą go Sterczowie (rodzina zdradzonego męża), a Bielau im ucieknie. Chociaż, w niektórych miejscach wyłamuje się z tej reguły... Nadto na swej drodze spotyka wiele ciekawych postaci, stwora z innego świata, który dołącza do niego, trzy wiedźmy, paru szelńców, kilka upiorów, oraz masę historycnzych postaci, ktorych "Sapek" użył dość dobrze. Osobą lubiacym historię, lub przynajmniej śrdniowiecze, spodoba się to, że tłem są wojny husyckie, i chociaż autor czasami naciąga historię, to jednak zawsze wyjaśnia swoje postępowanie w przypisach.
Polecam wszystkim. Książka naprawde ma wiele interesujących wątków, rozwiniętych w dalszych częściach trylogii, ale o tym później
Po szóste: od kiedy Sapkowski kończy swoje powieści happy endem.