Steven Pressfield urodził się w 1943r . w Trynidadzie. Jest synem oficera Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Po ukończeniu Duke Uniwersity, w 1965r. imał się różnorodnych zajęć, niekoniecznie związanych z pisarstwem, zaczynając od osoby zajmującej się układaniem haseł reklamowych, a na pomocniku w zakładzie dla obłąkanych kończąc. Pierwsze owoce swej pracy twórczej zbierał pisząc scenariusze teatralne, aczkolwiek będąc niemalże bezdomnym. Mieszkał wówczas w samochodzie, na tylnym siedzeniu wożąc niezawodną maszynę do pisania. Z biegiem czasu zaczął odnosić coraz większe sukcesy, ale jak sam twierdzi, walka o to, aby zostać prawdziwym pisarzem zajęła mu siedemnaście lat. Wtedy otrzymał, jak wspomina w powieści „The War of Art”, pierwsze literackie wynagrodzenie. Silną pozycję w świecie pisarskim ugruntowała, wydana w 1995r., książka „The Legend of Bagger Vance”. Potem ukazywały się kolejne dzieła, takie jak „Tides of War”, Virtues of War”, „The Afgan Campaign” oraz pozycja, do której serdecznie chciałbym wszystkich zachęcić, mianowicie „Gates of Fire”, czyli „Ogniste Wrota”. Powieść ukazała się w Polsce w 2001r. W 2003r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Sparty.
Nie będę się rozpisywał nad szczegółami historycznymi stanowiącymi mocne i ciekawe tło dla rozgrywających się scen w powieści. Mam nadzieję rozbudzić wyobraźnię i chęć sięgnięcia do historii, jeśli napiszę, iż rzecz ma miejsce w czasach, gdy nieprzeliczona i niezwyciężona dotychczas Armia Perska, dowodzona przez Kserksesa – syna sławnego króla Dariusza, kontynuuje marsz na zachód, podbijając po kolei wszystkie państwa starożytnej Hellady.
Grupa 300 Szlachetnie Urodzonych Spartan wraz ze szczupłymi, w porównaniu zastępami perskimi, siłami Sprzymierzonych, postanawia dać świadectwo męstwu i niespotykanej odwadze, wydając bitwę armii Kserksesa w górskim przesmyku pod Termopilami.
Dowodzeni przez króla Sparty – Leonidasa Grecy, od początku jasno zdawali sobie sprawę, że idą na śmierć, ale darmo i łatwo skóry nie sprzedadzą. Doborowi wojownicy spartańscy mieli już za sobą bardzo bogatą przeszłość wojenną, naznaczoną glorią i chwałą. Wojenne rzemiosło mieli opanowane do perfekcji. Nie przesadzę jeśli powiem, że stanowili doborowy i elitarny oddział żołnierzy, jaki maszerował wówczas po traktach starożytnej Grecji. Czytelnik na pewno przekona się, zgłębiając lekturę, że wojownicy spartańscy byli odpowiednikiem najlepiej wyszkolonych i zahartowanych w bojach dzisiejszych komandosów. Cały oddział był tworem doskonałym, potrafiącym perfekcyjnie współdziałać, każdy wojownik doskonale rozumiał i wypełniał swoje zadanie. Trudno się temu dziwić. Soczyste opisy kilkugodzinnych, codziennych ćwiczeń w terenie, wpajania filozofii wojennej i uodparniania na wszelkiego rodzaju przeciwności, dają obraz żołnierzy przygotowanych do działania w każdym terenie i warunkach.
Kilka słów o samym układzie powieści. Jest ona wspomnieniem jednego z uczestników legendarnej bitwy – łucznika Kseonesa, który trafił do niewoli perskiej. Relacjonuje szczegółowo wydarzenia bliższe, jak również historycznie bardziej odległe, poprzedzające zgrupowanie wojsk pod Termopilami. Ustna relacja Kseonesa, będącego w ciężkim stanie-rozpłatany brzuch perskim orężem, była notowana przez osobistego kronikarza króla Kserksesa, powołanego specjalnie do uwiecznienia historycznych zwycięstw armii nieśmiertelnych nad Grekami i innymi narodami. Bardzo często król Persów osobiście wysłuchiwał owych opowieści.
Ważną rolę w całym przedsięwzięciu termopilskim odegrały kobiety spartańskie. Matki, żony, siostry, narzeczone, dzielnie wspierały swych chłopców, pozostawały na straży prawdziwych wartości domowego ogniska, pielęgnowały miłość, szacunek, współczucie i poświęcenie. Król Leonidas wyraźnie nakreślił jak ważną rolę mają do spełnienia.
O tym, że wydarzenia pod Termopilami są ważnym symbolem również dla współczesnych nie trzeba przekonywać. Czego zatem dokonali Spartanie i Sprzymierzeni w słynnym wąwozie? Jakiego męstwa i wydarzeń będziemy świadkami czytając relację Kseonesa? Czy byli bohaterowie, którzy wyróżnili się czymś szczególnym? Jak dalej potoczyłaby się inwazja wojsk perskich, gdyby…
Zachęcam do czytania lub słuchania w wersji audio z głosem Leszka Teleszyńskiego oraz zadumy nad słowami wyrytymi na kamiennej tablicy ustawionej w miejscu legendarnej bitwy:

Ω ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε
κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.
Ō xein', angellein Lakedaimoniois hoti tēide
keimetha tois keinōn rhēmasi peithomenoi.

Przechodniu, powiedz Sparcie, tu leżym jej syny,
Prawom jej, do ostatniej posłuszni godziny.