Ze zdumieniem stwierdziłem, że do tej pory nie omawiałem żadnej z książek Lovecrafta, choć ukazało się ich do tej pory chyba z osiem, jeśli się nie mylę. Tym, którym to nazwisko jest zupełnie obce, należy się kilka słów na temat autora. Żył ponad 40 lat i nie zdobył żadnego wykształcenia, był właściwie samoukiem a prawie całe swoje życie spędził w miasteczku Providence, gdzie pisał głównie opowiadania grozy, które drukował w niskonakładowych czasopismach, nie zyskując większego rozgłosu. To zupełnie nietypowy życiorys jak na pisarza kultowego, zwłaszcza jeśli chodzi o tak zwaną literaturę fantastyczną, gdzie oczekiwania są znacznie większe. Dopiero w sześćdziesiątych Lovecraft zaczynał stawać się popularny i doceniono owo nowe spojrzenie na literaturę grozy. Twórczość ta oscyluje w kręgach fascynacji pierwotnymi religiami czy kultami, które stały się bazą własnego kultu Cthulhu, przewijającego się przez całą twórczość nie tylko jego, ale i całej masy naśladowców czy raczej kontynuatorów stworzonego przez Lovecratfa mitu. Uwielbiał on pisać mroczne teksty, prawie pozbawione dialogów, które odwoływały się do instynktownego odczucia lęku, drzemiącego w każdym czytelniku. Zbiór „W górach szaleństwa” zawiera tytułową mikropowieść oraz pięć opowiadań, z których jedno napisane zostało przy współudziale najgłośniejszego iluzjonisty początków wieku, Harry Houdiniego. Marudzący czytelnik może się zawieść monotonią pomieszczonych w książce tekstów, ale miłośnik będzie się w nich rozsmakowywał. Moim zdaniem zbiór ten nie zawiera najciekawszych opowiadań Lovecratfa, ale warto go kupić, zwłaszcza dla tytułowej opowieści. Jeśli czytelnikowi spodoba się ten zbiór to polecam także i inne jego książki.