"Kwiaty dla Algernona" to powieść z literatury pięknej, mająca w sobie elementy science fiction.
Tytułowy Algernon, to szczur, na którym przeprowadzane są doświadczenia. Testuje się na nim specyfik, który ma podnieść jego inteligencję. Próby w labiryncie wykazały skuteczność leku. Twórcy pomysłu decydują się dokonać próby na człowieku.

Doświadczalnym obiektem staje się Charlie Gordon. Był on człowiekiem lekko ociężałym umysłowo. Mimo tego, a może dzięki temu, był szczęśliwy. Jego obraz rzeczywistości, która go otaczała, był inny, niż pozostałych ludzi. Świat w jego głowie był dla niego prosty i zrozumiały. Nie rozumiał, więc i nie dostrzegał, zła i wszelkich brudów codziennego życia. Był szczęśliwy, nie wiedząc jednak, że dużo traci przez swą ociężałość, nie mogąc żyć całą pełnią życia. Był człowiekiem lubianym przez kolegów, współpracowników i raczej dobrze się czuł w ich towarzystwie.

Lek zaczyna działać. Stopniowy, lecz niesamowity, rozwój umysłowy Charliego, kompletnie wywraca jego życie. Teraz widzi to, co przedtem dla jego mózgu było niedostępne. Zmienia się cały system wartościowania świata i ludzi. Zaskakujące dla niego, było to, że ludzie, których kiedyś szanował i poważał, stracili wiele w jego oczach. Zrozumiał, że był dla nich zabawką, obiektem często niewybrednych, żartów i powodem śmiechu. Był zwykłą marionetką.
Teraz sytuacja odwróciła się. Szybko przewyższył inteligencją wszystkich wokół. Nikt z jego dawnych znajomych nie był już dla niego partnerem do dyskusji i współżycia. Będąc mądrzejszym, wręcz geniuszem umysłowym, stał się jednocześnie człowiekiem nieszczęśliwym.

Czy znajdzie kogoś jemu podobnego? Jak zakończy się ta historia?
Charlie Gordon to wie, jest wszakże geniuszem, my dowiemy się, czytając "Kwiaty dla Algernona".

W książce przedstawiony jest ciekawy, choć nie nowatorski, sposób leczenia chorób umysłowych. Jest też ostrzeżenie, że mózg ludzki i procesy w nim zachodzące, to niepojętna dziedzina, niepojętne zjawiska. Każda sytuacja jest możliwa. Można kogoś wyleczyć, można też jeszcze bardziej pogrążyć.
Ciekawy jest podwójny punkt widzenia świata przez Charliego. Raz z punktu widzenia człowieka chorego, w drugim przypadku - geniusza umysłowego. Nasuwa się nam pytanie, czy było warto? Czy było warto "wpaść z deszczu pod rynnę"?
Interesująca, choć trudna książka. Polecam ją tym, którzy lubią wyzwania umysłowe! Moja ocena to 5/5.