Autor: Cussler Clive & Kemprecos Paul
Tytuł oryginalny: Lost City
Język oryginału: angielski
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: thriller/sensacja/kryminał
Forma: powieść

Clive Cussler jest amerykańskim pisarzem, autorem wielu książek przygodowych. Urodził się w Alhambra w stanie Kalifornia 15 lipca 1931 r. Życie Cusslera to istny kalejdoskop przygodowy. Po służbie w Wojskowych Służbach Transportu Powietrznego w czasie wojny w Korei, był dyrektorem w dwóch czołowych firmach reklamowych, przeżywających rozkwit za czasów jego „panowania”. Niezwykle istotne dla twórczości pisarskiej Cusslera, było założenie przez niego samego Narodowej Agencji Badań Podwodnych i Morskich (NUMA), a związane z tym badania morskie i podwodne na pewno miały swoje odzwierciedlenie w niejednej napisanej książce. Kolejne sukcesy zawodowe, między innymi przyznanie przez radę Koledżu Morskiego stanu Nowy Jork w 1997r tytułu doktora (PhD) za „Podwodnych Łowców”, przypieczętowały rosnącą popularność książek Cusslera. Obecnie Cussler jest również członkiem Klubu Badaczy w Nowym Jorku i Królewskiego Towarzystwa Geograficznego w Londynie.
Schematyzm powieści Cusslera ma swoich zwolenników jak również przeciwników. Przerzucanie czytelnika pomiędzy wątkami, jak również spisek o ogólnoświatowym zasięgu, misterne połączenie historii starszej z trochę młodszą i współczesną, są bardzo charakterystyczne dla większości powieści.
Temu schematowi poddaje się również książka „Zaginione miasto”, do przeczytania której chciałbym zachęcić. Fabuła opiera się na odwiecznym dążeniu do rządzenia światem oraz długowieczności, a nawet nieśmiertelności. Tak więc, znalezienie recepty na zatrzymanie procesów starzenia i legendarny „kamień filozoficzny”, bynajmniej nie zamieniający ołowiu w złoto oraz tajemniczy wodorost mogący pokryć wszystkie oceany zielonym kożuchem, ze wszystkimi katastrofalnymi konsekwencjami, są tematem tej powieści. Podobnie jak w innych książkach Cusslera spotkamy tu starych znajomych z NUMA: Poula i Gamay Troutów, Joego Zavalę i legendarnego, jeśli można tak powiedzieć, Kurta Austina, będącego najgorszym koszmarem dla czarnych charakterów, których w powieści naprawdę jest niemało. Jak wspomniałem połączenie historii bardzo starej, sięgającej zagłady wyspy Santorini, przez przyczyny wybuchu I wojny światowej, które dobrze znamy (czy aby na pewno?), aż po czasy współczesne, z zaciekawieniem prowadzi czytelnika przez stronice. Niewątpliwym atutem powieści jest przeskakiwanie pomiędzy wątkami, co niejako zmusza czytelnika do pozostania i permanentnego czytania do samego końca. Czytelnicy, którzy „przebrnęli” przez książki z cyklu „Przygody Dirka Pitta” na pewno nie będą zaskoczeni sposobem przedstawiania fabuły, kreowania bohaterów, czy budowaniem nastroju. Schemat pozostaje ten sam. Jednak bez wątpienia, są to sposoby sprawiające, że powieść czyta się z dosyć dużym zaciekawieniem.
Biorąc pod uwagę głównego bohatera – Kurta Austina, to nie jest on już tak doskonale idealny jak Dirk Pitt. Popełnia błędy i jest tego świadomy, że musi je naprawić, ucząc się na tym, co powoduje, że osoba ta jest bardziej rzeczywista i ciekawsza.
Na pewno minusem jest lakoniczność w przedstawianiu niektórych faktów fabuły, co daje pewien niedosyt i pozostawia lukę w historii zaborczego rodu opisywanego w powieści, ale ostateczny osąd należy oczywiście do czytelnika.
Reasumując, powieść warta jest przeczytania. Teoretyczne podstawy stworzenia „eliksiru życia” są tu silnie zarysowane. Ale jak wiadomo, choćby z fizyki kwantowej, od teorii do praktyki wiedzie bardzo długa droga.