Kiedy zaczalem czytac te ksiazke bylem nieco rozczarowany. Przyjaciolka polacala mi ja z iskrami w oczach mowiac, ze: "to jedna z najlepszych ksiazek jakie czytala". no coz... opis dworskiego zycia codziennego Isty- roiny wdowy, nie wciagnal mnie wogole i nie zapowiadal ksiazki ktora warto przeczytac. na szczescie (krotkie) zawiazanie akcji zabiera nas wraz z glowna bohaterka na pielgrzymke po Chalionie. Pielgrzymke, ktora dla Isty jest pretekstem do ucieczki od palacowej nudy, ale szybko staje sie czyms znacznie wiecej. Ista prowadzona proroczymi snami ma sie stac narzedziem w rekach Bekarta- najbardziej znienawidzonego i kaprysnego boga, narzedziem, ktore bedzie zsylac spokoj opetanym nieszczesnikom i smierc oraz zniszczenie demonom...
Ksiazke czyta sie dosc przyjemnie, choc czasami przesadna dworskosc jezyka glownych bohaterow moze nuzyc. Sami bohaterowie sa przedstawieni w sposob bardzo ciekawy, choc niektorzy sa wyidealizowani. Na przyklad postac Arhysa- ideal i wzor cnot rycerskich. Czlowiek czytajac o jego kolejnych czynach ma ochote doszukac sie w tej postaci choc jednej wady, co by te postac bardzo urzeczywistnilo i nadalo mu realnosci, ktorej troche brakuje.
Ksiazke goraco polecam i zapewniam, ze czas jej poswiecony nie bedzie czasem zmarnowanym.
(ksiazda jest swoistego rodzaju druga czescia minicyklu. do jej lektury nie jest konieczne przeczytanie pierwszej czesci, gdyz traktuje o wydarzeniach niezwiazanych w sposob bezposredni z akcja, jednak dla lepszego zrozumienia postaci Isty polecam najpierw "Klatwe nad Chalionem")