Jest autorem książek skierowanych głównie do młodzieży. Najczęściej opisuje codzienne życie zwykłych, młodych ludzi, ich radości i troski, przyjaźń i miłość. Do najbardziej znanych jego książek należą: "Ich trzech i dziewczyna", "Lody pękają ", "Młodość i gwiazdy", "Po burzy jest pogoda".

Ja chcę zwrócić uwagę młodych czytelników na jego dwie książki: "Złote korony księcia Dardanów" i "W cieniu hetyckiego Sfinksa". Autor opisuje w nich, wręcz sensacyjne przygody, 15 -letniego Julka, który z powodu śmierci matki i ciężkiej choroby ojca zmuszony jest wyjechać do swej ciotki mieszkającej w Adampolu, w Turcji. Chłopiec wraz z przyjaciółmi, z pośród których piękna Hadżer zagości w jego sercu, przeżywają wiele niebezpiecznych przygód związanych z prowadzonymi tam badaniami archeologicznymi.

Wszystkie książki Eugeniusza Paukszty to dobra lektura. Polecam je i czekam na Wasze opinie.

zgadzam się, co prawda miała się ukazać też trzecia część do tych dwóch, które wymieniłeś "Amfory spod Halikarnasu", ale nie wiem, czy w ogóle została napisana. Bardzo lubię grupę książek tego autora, która dotyczy osadników na Ziemiach Odzyskanych, świetne postaci i problemy, które dzisiaj dla nas są może mniej zrozumiałę, ale dotyczyły na przykład Polaków z Kresów przesiedlonych na Mazury - próby ułożenia sobie życia w obcym miejscu, wśród ludzi, któzy są zupełnie inni i nawet mówią innym językiem, chociaż podobno to też POlacy. Wspaniała lektura.

Jako nastolatka z zapartym tchem czytałam powieści młodzieżowe tego Autora, przez Was wymienione. Niestety z tego co wiem ostatniej części trylogii Autor już nie zdążył napisać. Zmarł w 1979 roku. Pozostaje tylko wyobraźnia....

W podstawówce wielokrotnie czytałem "Złote korony księcia Dardanów" i " W cieniu hetyckiego sfinksa". Poszukiwałem także trzeciej części dopóki nie dowiedziałem się, że nie została napisana. Po przeczytaniu tych książek zainteresowałem się Turcją. Jest to jedyny kraj kraj, który nigdy nie uznał rozbiorów Polski. W parlamencie tureckim zawsze było wolne miejsce dla posła z Polski. Jednak opisana w tych książkach przyjaźń pomiędzy Polakiem i młodą Turczynką raczej nie miała prawa przerodzić się w coś więcej. Ciekawe jak ten wątek zakończyłby sam Paukszta. Niestety nie dowiemy się już tego.

Ja natomiast wielokkrotnie zaczytywałem się "Zatoką Żarłocznego Szczupaka" polecam bardzo fajna książka - czyta się z zapartym tchem. Ech ! przygoda, przygoda. Kolejną książką, która polecam to "Znak żółwia".

Paukszta pisał bardzo dużo, powieści młodzieżowych napisał tylko kilka, najczęściej była to klasyczna literatura dla dojrzałego czytelnika. Prawdziwym rarytasem na polskim rynku wydawniczym jest jego autorstwa "Srebrna ławica". Niestety wydana ostatni raz ze 40 lat temu, moje wydanie jest z 1954 roku!!! To taka nieco socrealistyczna w treści opowieść o roku maleńkiej wioski rybackiej Laki na Mazurach, o miłościach, tragediach, codziennym życiu ludzi nad Mamrami w pierwszych latach po wojnie. Ale co najważniejsze - świetne opisy przyrody, wody, rybaków, połowów rybackich, żeglowania, wędkowania, polowania - czyli wszystkiego czego dusza zapragnie, dla czytelnika interesujacego się wędkowaniem, myślistwem, ornitologią i w ogóle wodą i przyrodą.
Nieco podobna w treści jest jego "Zatoka Żarłocznego Szczupaka", ale zawiera mniej opisów wędkarsko-rybackich.