"Panta rhei" chce się powiedzieć po przeczytaniu Twojego wiersza (wszystko płynie, nic nie stoi w miejscu) lub inne powiedzenie Heraklita: niepodobna wstąpić dwukrotnie do tej samej rzeki.
Ale ja chciałbym w tym miejscu przekazać Wam moją inną refleksję...
Czas niby obiektywnie płynie ciągle tak samo, a jednak subiektywne odczucie na przestrzeni całego życia jest zupełnie różne.
Wg mojej filozofii życia, Nasze życie składa się z trzech pełnych cykli i swoistego bonusa.
I cykl wiek od narodzin do 18 lat
II cykl to okres od 18 do 36 lat
III cykl obejmuje lata 36-54,
po których następuje bonus (powyżej 54 lat).
Oczywiście może nastąpić niespodziewane przerwanie trwania, ale wtedy mówimy o przypadkach losowych (złośliwych okrutnie
)
I cykl to swoiste poznawanie otoczenia i świata, w tym okresie zmagamy się z wszelkimi zakazami i nakazami, słuchamy a raczej udajemy że słuchamy dziwnych dla Nas rad rodziców. Czas w całym cyklu płynie bardzo, bardzo powoli, wydaje Nam się, że ta upragniona 18-nastka nigdy nie nastąpi...
Aż wreszcie przechodzimy w stan II cyklu, gdzie coraz więcej Nam oficjalnie wolno, i wtedy nie wiedząc kiedy, czas nagle strasznie przyśpiesza. Nie zauważamy kiedy mijają kolejne lata. A My ciągle na nic nie mamy czasu. Jest to pora kończenia edukacji, rozpoczęcia pierwszej pracy, zakładania rodziny. Stajemy się ojcami i matkami, a czas nadal przyśpiesza, i na wszystko brakuje czasu. Wtedy bardzo szybko orientujemy się jaki beztroski był czas z I cyklu, jak można było go lepiej zorganizować. Dlatego jak przychodzą na świat Nasze dzieci to próbujemy ich na siłę "ustawiać", mówimy im co mają robić, a czego nie robić, bo MY wiemy to lepiej i już. Dlatego bardzo często (prawie w każdej rodzinie) następuje konflikt pokoleniowy. Nie rozumiemy Naszych dzieci a one nie rozumieją Nas, ale jeszcze wtedy nie wiemy dlaczego tak się dzieje. Zrozumiemy gdy wejdziemy w III cykl życia...
W III cyklu czas dla jednych zwalnia, a dla drugich jeszcze bardziej przyśpiesza:
a) dla tych co w swoim życiu nie zatrzymają się w tym miejscu na refleksję nad swoim życiem czas będzie płynął coraz wolniej bo oni coraz mniej będą chcieli jeszcze w życiu dokonać,
b) dla tych co zrozumieją, czego nie zrobili w I cyklu (czytanie książek, nauka języków obcych, rozwijanie swoich uzdolnień wszelkiej maści itp.), a co zrobili źle w II, czas nadal będzie przyśpieszał. Bo wiemy co powinniśmy jeszcze zrobić. Bardzo często w tym okresie życia niejako zatrzymujemy się na chwilę, widzimy wszystkie mankamenty swojego życia jak na dłoni. Przychodzi refleksja. Zauważcie, rzadko kiedy następuje konflikt pokoleniowy pomiędzy dziadkami, babciami a wnuczętami, bo My wiemy, że każdy dzień szkoda zmarnować, ale też wiemy, że nie można wnuczka pouczać, bo to nic nie da. Dlatego wnuczęta przeważnie są rozpieszczane, dziadkowie na wszystko im pozwalają. Oczywiście własnych dzieci dalej nie rozumiemy bo Nas boli jak oni sobie marnują życie stale gdzieś biegają, zatracają czas, tak cenny czas którego Nam coraz bardziej brakuje! Przeważnie każdy w tym wieku wie co musi jeszcze zrobić, ma niemal listę czynności, których musi wykonać (będą to wycieczki, czytanie książek, itp). Często mówi się, że facetom po 40-stcę odbija i zmieniają żony...
)
Natomiast czas w bonusie płynie zgodnie z rozwidleniem w cyklu III albo szybciej albo wolniej, ale zgodnie z opisaną tendencją...
"Płaczesz, lecz to nic nie da
Nic nie zmieni płynącego czasu
Nurtu rzeki nie zawrócisz"
NIESTETY...
i chciałoby się powiedzieć...
"A gdy się odwrócisz
Pokonasz dystans na nowo
Już nie tym samym krokiem
Przemierzysz drogę
Z innym nastawieniem
I z innymi ludźmi przy boku"
ale to nie możliwe..., dlatego zatrzymaj się wędrowcze i znajdź czas na refleksje, zanim będzie za późno...
News 
Site map 
Strona główna mapy 
Feed RSS 
