Cienie uczuć wirują w zakątkach mojego świata
Wściekła pięść trafia w mur kłamstwa
Poza zasiekami nie widać nadziei
To tylko część czarnego nieba
Jeszcze tutaj nie byłaś
Okruchy szczęścia wylewają się przez palce
Jak białe robaki pełzną szukając schronienia
Brzydzę się, niech przepadną w brudnych kątach
Znów nadchodzi mgła wbiegnę w jej ramiona
Okryje mnie całunem rozpaczy
Niech słońce nie pokazuje swej bezwstydnej twarzy
Nie będzie następnej szansy
Tracę dystans do swojego strachu
Koszmar zamieszkał we mnie
Jeszcze zamknę ostatnie drzwi
I uwolnię się od swojej wolności
Chcę zapomnieć, to jest właściwy czas
Zamknę oczy, nie chcę widzieć
Milczę, nie chcę słyszeć
Procesja czeka tylko na mnie
Niech rusza dołączę za chwilę
Obce twarze patrzą pustymi oczodołami
Już niedługo i będę gotów
Tak jest zawsze, kiedy tracę kontrolę
Biegnę…
Powiedz mi, co robię pośrodku tego miasta
Wśród szelestu pędzących trupów namiętności
Jadąc autobusem pustych urojeń???
Zawołaj mnie po imieniu…
przecież chwilę temu potrafiłem się śmiać
Nie, lepiej odejdź, jesteś mi obca
Zostanę tylko ja i mój świat
Nie dziw się, że tutaj mieszkam
Gdzie zawsze jest noc i pada deszcz
A upływający czas ma barwę czerni
Nie wiem, co zrobię, przecież to koniec
Wszystko, czego pragnąłem odeszło
Wszystko, czego chciałem stało się martwe
Pozostał strach...
Więc biorę swoją rozpacz za przewodnika,
Razem dołączymy do procesji.