Moje uczucia zdławiła noc głuchoniema
rozdarła moją duszę na części
Stworzyła układankę której niema
teraz bawią się nią święci....

Siadam wiec w polu bezkresnym
własnej pozbawiona duszy
i szukam w swoim ciele grzesznym
czegoś, co mnie jeszcze wzruszy

Skrywam twarz w dłoniach swoich
nie chce słyszeć ni widzieć
Pozbyć się grzesznych myśli moich
chcę-zapomnieć, niewiedzieć..

Kieruję ku niebu wzrok niewidzący
tam gdzie mieszkają świeci
i słyszę swój cichy szept modlący,
co w nieskończoność leci

Czas zatrzymał swój bieg szalony
ustała mych myśli zawieja.
Spada kawałek mej duszy zielony
wiec płaczę ze szczęścia,

bo to moja nadzieja