Dwa światy

Nienawiść jest we mnie
Przemawia moimi ustami
Miłość jest we mnie
Rządzi moimi czynami.

Rozpacz jest we mnie
Odbiera chęć do działania
Nadzieja jest we mnie
Daje myślom siły do uporczywego trwania

Zło jest we mnie
Kieruje mną w samotności
Dobro jest we mnie
Rozświetla resztki radości

Pustka jest we mnie
Blask słońca tę pustkę wypełnia
Chaos jest we mnie
Kropla deszczu go w ład zmienia

Bunt w mym umyśle
Roznieca płomień pogardy
Pokora w Twym sercu
Ucisza wszelkie wady


```````````````````````````````
Hmm... długo się zastanawiałem czy umieścić ten wiersz na forum bo jakoś nie bardzo mi sie podobał. Teraz nagle zmieniłem zdanie. A co mi tam:)

Dobrze że zmieniłeś zdanie i postanowiłeś go zamieścić;) Nie wiem jak inni go odbierają ale mnie się bardzo podoba. W sumie nie bardzo wiem co bym mogła jeszcze dodać od siebie bo po prostu mi się spodobał. Niektóre wiersze choćby nie wiem jak poetyckie były i dopracowane nie trafiają do mnie a ten raz przeczytałam i spodobał mi się. pozdrawiam

Wiersz jest prosty i bardzo logiczny. Może przemówić do wielu ludzi. I ma sensowne, i ciekawe rymy. Mądrze ujęta pokora, mi osobiście trudno być pokorną, chyba trudno walczyć ze swoimi wadami

Na Twoim miejscu ten właśnie wiersz zamieściłbym bez wahania
Dobra forma niesie za sobą adekwatną treść. Uchwyciłeś dobrze ten balans.

Dziękuję bardzo za Wasze opinie:) wydawał mi się zbyt prosty i zbyt logiczny dlatego się wahałem czy w ogóle go nie skasować. Ale jednak zmieniłem zdanie i to chyba dobra decyzja:D

Ten wiersz nie jest taki prosty jakby się zdawało na pierwszy rzut oka... Te dwa światy stoją ze sobą w sprzeczności, prawie na granicy wojny. Jednak funkcjonują razem i pokazują ogrom emocji i wszystkie odcienie ludzkiej duszy. Mnie ten wiersz bardzo porusza. Dziękuję, że go umieściłeś.